Opvallend vanwege de góede staat en vrolijkheid is het oranje-roze gebouw van het Nationale Museum aan de noordkant van het plein. Hier zijn de kostbaarheden uit Felix Romuliana tentoongesteld. Onder andere te zien zijn: het hoofd van keizer Galerius uit porfier en kwalitatief hoogwaardige mozaïeken die onder andere Dionysos, een labyrint en een jachtscene uitbeelden. Op een pilaar staan de Tetrarchen: de vier heersers over Rome bij het ingaan van de vierde eeuw: Diocletianus, Maximianus, Constantinus I en Galerius. Grappig is de overvloed aan kammen in het museum, die overigens vaak als amulet gebruikt werden en rijkelijk versierd zijn. Waarschijnlijk werden deze kammen in Felix Romuliana geproduceerd.

In het centrum van de stad staan meerdere gebouwen uit de Turkse tijd, waarvan de Konak Radul-beg de mooiste is. Deze Konak is nu als een klein etnologisch museum ingericht. Als dit museum gesloten is, kunt u bij het nationale museum vragen of men de deur kan openen. In de omgeving van Zajecar zijn een paar meren, zoals Grliško, Rgotsko en Sovinac.

Felix Romuliana (Gamzigrad)

In 2007 werd Felix Romuliana op de werelderfgoedlijst van de UNESCO opgenomen. De Romeinse stad is na het noordelijker gelegen Viminacium de belangrijkste en indrukwekkendste Romeinse opgraving in Servië. Hoewel de plek al uit negentiende-eeuwse beschrijvingen bekend was groeven archeologen pas in 1984 dit Romeinse fort uit. Ze vonden fijne mozaïeken, atria, marmeren vloeren, een badhuis en enorme stadspoorten. Hoogstwaarschijnlijk is het complex gebouwd als residentie van keizer Galerius Valerius Maximianus. Het lijkt erop dat het fort om onduidelijke redenen plotseling verlaten is en pas later door de Byzantijnse keizer Justinianus ingenomen is. Daarna is het bezet en versterkt door de Slaven om vervolgens in de vergetelheid te raken. In 1835 werd de plek door de Saksische Baron von Herder, die op reis was in het gebied, weer beschreven.

Nu zijn, nadat veel naar musea is overgebracht, vooral fundamenten en een aantal stukken muur en toren overgebleven. Felix Romuliana staat goed aangegeven. Het ligt ongeveer elf kilometer ten zuidwesten van Zajecar bij het dorp Zvezdan.

Bor en Borskomeer

Een kilometer of dertig ten noorwesten van Zajecar ligt de mijnstad Bor. De stad ziet eruit, zoals je van een mijnstad verwacht, maar is om twee redenen een bezoek waard: Borsko jezero en de grotten van Zlot. Borsko jezero ligt vijftien kilometer ten noordwesten van Bor en heeft een camping. Net als de meeste campings in Servië staat deze behoorlijk vol met stacaravans of gevallen die daarvoor door moeten gaan, maar verrassend genoeg is direct aan het meer een strook vrij waar u een tent mag opzetten. De sanitaire voorzieningen zijn niet fantastisch, maar naar Servische standaard toch heel redelijk. Het meer is fijn om in te zwemmen of naar te kijken.

Grotten van Zlot (Lazars grot)

Zestien kilometer ten zuidwesten van Bor of zeventien kilometer ten zuiden van Borsko jezero ligt het dorp Zlot. Vanaf daar is het niet ver meer naar de mooiste grotten van Servië. Bij het café in het dorp kunnen ze precies vertellen hoe u daar kunt komen. Lazars grot – natuurlijk genoemd naar tsaar Lazar – is zeven kilometer diep. Het eerste stukje is verlicht en binnen openingstijden (niet op dinsdag) toegankelijk voor publiek. Wilt u de grot verder ondekken, dan kunt u het beste een paar dagen vooraf contact opnemen met de speleoloog Mladen ([email protected]). Wie weet heeft hij tijd om u een rondleiding te geven. De verkenning van de grot gaat nog steeds door. Er wordt aangenomen dat de Lazars grot de diepste van Servië is. Na een korte klim via het pad vanaf de parkeerplaats bereikt u ook de kleinere Vernjikica. Deze grot is niet verlicht en kan dus alleen met een gids bezocht worden. Als u geluk heeft treft u gidsen aan bij de ingang van de Lazars grot, maar als u het zekere voor het onzekere wilt nemen, kunt u het beste altijd contact opnemen met de toeristeninformatie in Bor (Moše pijade 19, 19210 Bor).

Ravnica en Manašija

Tussen Bor en Jagodina liggen de kloosters Ravnica en Manašija, respectievelijk gesticht aan het eind van de veertiende en het begin van de vijftiende eeuw. Beide kloosters zijn gebouwd in de Moravastijl en behoren tot de mooiste kloosters van Oost-Servië.