Besprenkeld met een ongelofelijk palet van natuurlijke kleuren herbergen de op de UNESCO-lijst geplaatste natuurreservaten van Sichuan zeldzame dieren en planten en de Tibetaanse Baima-minderheid.

Jiuzhaigou’s lappendeken van glinsterende meren werd ontdekt toen geleerden die de sporen van enige panda’s volgden om meer over hun habitat en migratiepatronen te weten te komen, door deze dieren naar deze schilderachtige sprookjeswereld werden geleid. Geleerden denken dat de meren in de tussenijstijden gevormd zijn door het calciumcarbonaat in het stromende water. Toen het wereldklimaat warmer werd, werd het calciumcarbonaat actief, hechtte zich aan obstakels in het water en vormde de melkwitte maanvormen die we tegenwoordig in de meren van Jiuzhaigou zien. Maar eigenlijk tarten de pure schoonheid en de levendigheid van de kleuren iedere beschrijving en maakt het landschap een adembenemende indruk.

Drie dalen, Shuzheng, Rize en Zechawa, die het gebergte doorsnijden in de vorm van een wichelroede, strekken zich over een afstand van 50 km uit in drie hoofdzones. In de dalen zijn paden en wegen aangelegd, en bussen vervoeren toeristen van het ene deel van het park naar een ander. De doorsneehoogte van de heuvels die over de dalen uitzien is 1800 m, maar de hellingen zijn hier niet erg steil, zodat gemakkelijke wandelingen hier evengoed mogelijk zijn als inspannender, langere trektochten. Het dichtst bij de ingang van het park ligt het Shuzheng-merengebied (shùzhèng qúnhai). Van de 114 meren in Jiuzhaigou zijn alleen Shuzheng, Rize Valley, Zechawa en Zharu Valley voor toeristen toegankelijk. Shuzheng is het grootste merengebied, dus als uw tijd beperkt is, kunt u die het beste hier doorbrengen.

De legende wil dat het water van de meren gekleurd wordt door feeënstof. De verbazingwekkende kleurschakeringen van de meren variëren van blauw, turquoise en groen tot lichtbruin, donkergrijs en lichtpaars. Volgens de wetenschap komen de oogverblindende kleuren van de waterplanten in de meren, de verschillende watertemperaturen en van de breking van het licht en de hoeveelheid calciumcarbonaat in het water. Wat het ook moge zijn, er is geen twijfel aan dat de goden en de natuur Jiuzhaigou buitengewoon welgezind zijn geweest.

Jiuzhaigou is inderdaad een en al kleur. Gelegen in de autonome prefectuur Aba (ïbà zàngzú qiïngzú zìzhìzhou), kost het misschien meer moeite om te bezichtigen dan de meeste andere bezienswaardigheden van Sichuan – maar qua natuurschoon is dit werelderfgoed van de Unesco onovertroffen. Niet ver ervandaan ligt de luchthaven van Songpan, die de reistijd vanaf de 450 km verder gelegen provinciehoofdstad Chengdu tot minder dan een uur beperkt. Door de directe luchtverbinding zal het groeiend aantal toeristen dat naar Jiuzhaigou komt naar verwachting nog veel sneller toenemen, maar het gebied is groot genoeg om plaats te blijven bieden aan eenzame trektochten ver van de meer gebaande paden.

De naam Jiuzhaigou (Negendorpenvallei) verwijst naar de negen Tibetaanse dorpen die in de dalen verspreid liggen. Hier woont de Tibetaanse Baima-stam – deze boeren en jagers kweken graan op de berghellingen en houden bizons. De Baima verschillen van andere Tibetanen doordat hun taal een eigen schrift heeft. Ze hebben ook hun eigen religieuze geschriften en vereren berggoden in plaats van tot het bredere spectrum van het Tibetaanse boeddhisme te behoren.

Dolen langs de paden aan de oevers van de Shuzheng-meren

Gezien het vele natuurschoon van Jiuzhaigou is het onmogelijk te zeggen welk van de meren de voorkeur verdient. Shuzheng, het grootste en toegankelijkste van de drie merengebieden, is een ideale plaats om uw ontdekkingstocht te beginnen. Verspreid over honderden hectares zijn de voornaamste attracties in het Shuzheng-dal de Shuzheng- en -Nuorilang-meren (nuòrìlang qúnhai), het Drakenmeer (wòlóng hai) en het Vonkenmeer (huohuï hai). De eerste twee zijn getrapte meren, die in cascades van kristalhelder water over bergrichels omlaag komen. Zelden zal watermuziek zo lieflijk klinken.

In het heldere water is de melkgele richel midden in het Shuzheng-meer duidelijk zichtbaar. Intussen baant de Shuzheng-waterval zich een weg langs de berghelling omlaag alvorens zich in het meer te storten.

Overal om je heen worden bossen in vele kleuren in het water weerspiegeld. Veel bedreigde dieren, zoals de reuzenpanda, leven in die bossen, op plaatsen waar alleen de energiekste toeristen komen. Smaakvol aangelegde paden met plankieren doorsnijden de benedenhellingen van de vallei, en gerieflijke paviljoens gunnen vermoeide benen enige rust. Op minder drukke dagen zijn het ook perfecte picknickplaatsen.

Met hun verwrongen, gele vormen lijken calciumcarbonaatafzettingen op dode bomen onderin het meer op abstracte kunstwerken. Voeg aan het kleurengamma de turquoise, saffraangele en karmozijnrode kleuren van de vegetatie in het meer en van de bladeren van de bomen die in het oppervlak weerspiegeld worden, en je hebt een beeld dat kleuriger en mooier is dan een schilderij van George Seurat. Je ziet er vaak schetsblokken, meestal op de knieën van buitenlandse bezoekers – en er is alle reden om hier met verf en ezel te komen.

Ten minste een foto waard zijn de groepjes in het wild groeiende bloemen, merendeels rododendrons, die in de bossen bij elkaar staan. Er is ook een overvloed aan in het wild groeiend fruit: appelen, rozenbottels, abrikozen, aardbeien en andere, exotisch uitziende bessen. De in overvloed aanwezige bamboescheuten voeden een dierbare bewoner, de panda. Als je door de lagere bosstreken wandelt, is het niet moeilijk jaloers te zijn op de idyllische omstandigheden waarin de panda en zijn honderden buren hier hun beschermde leven leiden.

Volg na de meren achter u te hebben gelaten de paden die naar Shuzheng Stockade of Village leiden, waar een Baima-nederzetting is. De paden zijn afgezet met gebedsvlaggen van verschillend gekleurde stof, met boeddhistische religieuze teksten erop. Aan het eind van een dag wandelen geven een kom noedels en ettelijke koppen Tibetaanse boterthee, gemaakt met jakmelk, u een stoot energie die u in staat stelt aan het eind van de dag de zonsondergang te gaan zien.

Huanglong

Huanglong (huánglóng), ofwel Gele Draak-berg, ligt in het zuidelijk deel van Min Shan in Songpan County en wordt geprezen om zijn kleurrijke kalksteenvijvers. Gelegen in het noordwesten van de provincie Sichuan, 128 km ten zuiden van Jiuzhaigou, wordt het Huanglong-dal begrensd door besneeuwde pieken en gletsjers. Een ongelooflijke verscheidenheid aan flora en fauna tiert hier welig te midden van spectaculaire kalksteenformaties, watervallen en warmwaterbronnen. Het gebied herbergt ook een populatie van bedreigde diersoorten, waaronder de reuzenpanda en de gouden stompneusaap.

Huanglong, dat in 1992 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco kwam, is verdeeld in twee kloven, Huanglong en Muni (mùní). Het Huanglong-gedeelte van het park wordt bevloeid door zijrivieren van de Fujiang-rivier, die van de kam van de Sneeuwberg omlaag stromen en honderden meertjes en vijvers voeden. De stenen aan weerszijden van het dal zijn door regen en sneeuw in vreemde vormen geschuurd, evenals de stenen die onder het heldere water van het meer liggen. De meeste bezoekers beginnen met het Huanglong-gedeelte van het park. Bezaaid met vijvers en in de vorm van een draak baant het Huanglong-dal zich een weg door Min Shan.

Meer dan de helft van het Huanglong-gebied is met bos bedekt, waarbij bergdennen worden afgewisseld door loofbomen, bloemen, struikgewas en weiden. Boven het dal verheft zich de met eeuwige sneeuw bedekte Sneeuwberg-piek (xuebaoding), die eruit-ziet als een vervaarlijke klim. Even vervaarlijk zijn de spectaculaire kliffen die boven de loop van de Fujiang door de Danyun-kloof (dïnyún xiá) uittorenen. Algen en waterplanten in de meertjes beneden kleuren het water in alle tinten van de regenboog: oranje, geel, groen en blauw. Andere kenmerken van een karstlandschap zijn onder meer lange kalksteenbanken, waaiervormige hellingen van kalksteenafzetting onder een dun laagje stromend water.

Het Muni-ravijn (mùní gou) bestaat uit twee evenwijdige kleine ravijnen, Zhaga (zhïga) en Erdaohai (èrdàohai). De warmwaterbronnen in het Kokende Parelmeer (zhuzhù hú) borrelen met een temperatuur van 21° C in wat eruitziet als een fors uitgevallen (400 m²) zwembad. Het water van beide bronnen is erg rijk aan mineralen en zou geneeskrachtige eigenschappen bezitten. Het Muni-ravijn bevat ook een aantal zeer aantrekkelijke meren en de Zhaga-waterval (zhïga pùbù).

Dankzij hun betrekkelijk ongerepte staat herbergen de bossen van Huanglong honderden vogelsoorten. Op een wandeling naar de hogere gedeelten van de heuvels, ver van de hordes toeristen beneden, hoort men een symfonie van allerlei vogelgezang. Op vier of vijf specifieke plaatsen van Huanglong zijn verder panda’s te vinden, al dienen bezoekers langzaam en behoedzaam te bewegen willen ze er een glimp van kunnen opvangen. Nog veel moeilijker te spotten is de gouden stompneusaap, een bedreigde diersoort die zich in de meer afgelegen bossen van Huanglong schuilhoudt.

Evenals in Jiuzhaigou zijn in Huanglong talrijke sporen van de Tibetaanse religie, cultuur en folklore te vinden, al zijn ze hier misschien nog minder uitgesproken. Bij de ingang van het park staan een paar kleine stenen pagodes die van de Ming-dynastie dateren. Niet ver hiervandaan trekken de Huanglong-tempel (huánglóng sì) en de ruïnes van een veel oudere tempel nog altijd veel gelovigen. Eveneens in de buurt is de Wassende Waterval (xishên pùbù), waarvan het water over geneeskrachtige eigenschappen zou beschikken.

Huanglong Town is een middelgroot Tibetaans stadje dicht bij het centrum van het hoofdgedeelte van Huanglong. Lokale Tibetaanse herders en boeren die hun vee weiden en het land in de buurt bewerken vormen mooie onderwerpen als u een camera bij u hebt. De grotere stad Songpan (songpïn) ligt tussen het hoofdgedeelte van Huanglong en het Muni-ravijn. Haar stoere stadsmuren, Tibetaanse architectuur en kleurrijke vitaliteit maken deze stad beslist een bezoek waard. Het is ook een goede plaats om op souvenirjacht te gaan.