Zijn plaatsvervanger, José Sarney, bereidde democratische verkiezingen voor die in 1988 werden gehouden. Uiteraard op 15 november(dag waarop de republiek Brazilie zelfstandig werd, los van Portugal). Vele door de militairen verjaagde politici van linkse signatuur kwamen als helden terug en werden hoog op de kandidatenlijst gezet.

Lula

De centrum-linkse coalitie PMDB verkreeg op overtuigende wijze de meeste gouverneurszetels en grootste aantallen vertegenwoordigers in de gemeenten, staten en in de federale regering in Brasília. De al eerdergenoemde Lula, een van de honderdduizenden die op een vrachtwagen uit het noordoosten naar São Paulo was gekomen, bracht het in 1989 tot de laatste ronde van de presidentsverkiezingen, maar de kandidaat van de massa moest het ten slotte afleggen tegen Fernando Collor, de jonge gouverneur uit het noordoosten, rijk van huis uit, gemaakt door de media en gesteund door alles en iedereen die iets te vertellen had. In maart 1990 aanvaardde hij het presidentschap, omgeven door een team opmerkelijke, jonge deskundigen.

Hij had aangekondigd de draak van de inflatie (meer dan 50% per maand) te zullen doden met de woorden: ‘Ik heb maar één kogel’, maar de kogel bleek een bom te zijn. Hij blokkeerde alle spaargelden, sloot van de ene dag op de andere vele van de 500 staatsbedrijven en hief zelfs ministeries op.

Fernando Collor, met uitbundig enthousiasme begroet als eerste democratisch gekozen president na de militaire dictatuur is even uitbundig weggehoond toen bleek, dat hij te gretig eigen belangen honoreerde. Het Braziliaanse volk herwon met Collor de democratie en overwon met Collor de corruptie.

Twee keer Brazilië, gelovend in een betere toekomst. De huidige regeringen zijn zakelijker, ministers minder vaak in het roddelnieuws. De oplopende schuldenlasten, zowel binnenlandse als buitenlandse zijn een zware zorg. Het creëren van werkgelegenheid voor de snelgroeiende jonge bevolking en het uitroeien van corruptie zijn de twee zwaarste kluiven.

Lula is van 2002 tot 2010 staatshoofd geweest. Lula is de aanspreeknaam. Voluit heet hij Luiz Inácio Lula da Silva. Hij is een man van het volk, vakbondsman, bankwerker. Hij werd door ‘rechts’ gevreesd, maar weet de grootfinanciers en multinationals het vertrouwen te geven om in Brazilië te blijven investeren en tegelijkertijd de honger te bestrijden. Bejaarden en schoolkinderen profiteren van een dagelijkse maaltijd, over het hele land. In 2006 is Lula herkozen, volgens tegenstanders omdat hij met het project Bolsa Família alle bewoners van de favela’s naar de stembus kreeg.

Bolsa familía

Met dit project beoogt de Braziliaanse regering de armoede structureel te bestrijden. Er wordt naar gestreefd dat niemand meer honger hoeft te lijden en dat alle kinderen worden ingeënt en onderwijs krijgen. Meer dan 12 miljoen gezinnen profiteren van dit beleid.