De hoogvlakte bestaat uit afgetopte tafelbergen, 3000 meter boven de zeespiegel. Deze zandsteenbergen worden gekenmerkt door steile wanden. Tussen de bergen door stromen rivieren. Naar het zuidwesten toe monden deze rivieren uit in de Rio de Prata en deze rivier mondt weer uit in de Atlantische Oceaan tussen Uruguay en Argentinië, nadat de Rio Uruguay en de Rio Paraná erin zijn samengevloeid.

De Rio Iguaçu en Rio Paraguay zijn reeds eerder in de Paraná opgegaan. De bekendste rivieren zijn de Rio Paraguay die ontspringt in Mato Grosso, de Rio Paraná, uit Goiás, de Rio Iguaçu met een begin in Paraná en ten slotte de al genoemde Rio Uruguay die uit Santa Catarina komt.

Karakteristiek voor Brazilië is de Rio São Francisco. Deze rivier ontspringt bij Belo Horizonte in Minas Gerais en daalt af naar het noordoosten waar hij 3161 km verderop in de Atlantische Oceaan uitmondt. Links en rechts van deze rivier liggen twee bergketens, de Serra Oriental en de Serra Central. De Serra Oriental strekt zich uit langs de gehele kust, dus nog zuidelijker dan waar de rivier begint. De hoogste toppen, de Pico da Bandeira en de Itatiaya, beide ongeveer 3000 m hoog, liggen tussen São Paulo en Rio de Janeiro.

Typerend zijn de ronde koepelvormige heuvels, van kwarts of bergkristal, vrijstaand in het berglandschap. Het ‘suikerbrood’ bij Rio de Janeiro is daarvan een voorbeeld.

De Serra Central ligt links van de rivier in Goiás en Minas Gerais. De hoogste toppen liggen in de Montes Pirenéus (2400 m). Tussen deze bergketen en het bergmassief van Urucum (Bolivia) ligt ook de Pantanal, het waterrijke natuurgebied waarvan het water wordt afgevoerd door riviertjes die naar het zuiden, het noorden en het oosten hun weg vinden. De Pantanal is dus geen laagvlakte en moeras, maar maakt deel uit van de hoogvlakte van het centraal bergmassief.