Als toerist behoeft u zich geen zorgen te maken over uw gezondheid in het land. Voor de Bulgaren ligt dat wel even anders. Hoewel de gezondheidszorg in principe gratis is, er is van alles mis. Tot 1989 was het allemaal prima geregeld, men hoefde voor artsen en ziekenhuizen niets te betalen en de medicijnen waren in veel gevallen ook gratis. Alleen in bijzondere gevallen of voor bijzondere medicamenten werd een kleine bijdrage verlangd.

Toch, een klein beetje verder kijkend, stond de verzorging, ondanks het feit dat de artsen hoog waren opgeleid, op een laag niveau. De overvolle ziekenhuizen hadden niet de juiste apparatuur en wat ze wel hadden was vaak hopeloos verouderd. Er was te weinig personeel zodat de patiënt was aangewezen op de zorg van de familie. Artsen waren, als gevolg van onderbetaling, corrupt en het hielp vaak als er door de verwanten iets extra’s voor de arts gedaan werd. Alleen hoge militairen en partijbonzen werden verzorgd op een manier die de vergelijking met het Westen kon doorstaan, voor hen waren er dan ook aparte klinieken.

Er is ooit sprake geweest van een ziektekostenverzekeringssysteem waarvan alle werkende Bulgaren zouden kunnen profiteren, opgezet naar het westerse systeem. Helaas bleek de calculatie niet in orde en de kas van de verzekeraar was binnen de kortste keren leeg. Uiteraard waren er nog geen reserves. Noodmaatregelen van de regering moesten de kosten laag houden. In 1999 werd een wet aangenomen waarin werd bepaald dat een huisarts maar 20% van zijn patiënten naar een specialist mocht doorsturen. Het laat zich raden, gezien de lage inkomsten van de gemiddelde arts, wie er voor doorverwijzing in aanmerking kwamen.