Geleidelijk aan vindt enige vermenging plaats, vaak met inwoners uit andere delen van de wereld, zoals Europeanen. Bij een bezoek aan Gambia wordt men nog steeds geconfronteerd met volkeren die er trots op zijn dat ze tot dat volk behoren. De oorsprong ervan ligt vaak in een ver verleden. Van de meesten is de herkomst bekend.

Van allen ligt het woongebied in West-Afrika. Velen leven grensoverschrijdend met Senegal. De volkeren in Gambia zijn onlosmakelijk verbonden met die in andere West-Afrikaanse landen. Het ‘Senegambiagebied’ is in de geschiedenis veel groter dan het gebied waarmee Senegal en Gambia bedoeld wordt. Het omvat een groot gedeelte van de Afrikaanse westkust, van het zuiden van Mauretanië tot het noorden van Liberia. De volkeren die dit gedeelte van Afrika bewonen schreven de geschiedenis ervan.

Waar in de geschiedenis gesproken wordt over het Senegambiagebied, omvat dit dus veel meer dan Senegal en Gambia tezamen. Senegambia is de huidige benaming voor de landen Senegal en Gambia. Als naam werd het voor het eerst gebruikt door de Britten in 1765, als referentie aan de samenwerking tussen de Britten en de Fransen bij de verdediging van hun gezamenlijke belangen op Goree-Eiland en St. Louis in Senegal (Frans) en James Eiland in Gambia (Brits). De benaming werd officieel bij de vorming van de confederatie van Senegal en Gambia in 1982.

Wat er ook in politiek opzicht veranderde, het zijn nog steeds dezelfde volkeren, elk met hun eigen taal en cultuur, maar nauw verbonden door hun historische banden. Soms is niet duidelijk welk volk welke rol speelde bij een bepaalde gebeurtenis. Chauvinisme komt óók onder Afrikaanse volkeren voor. Vanuit die achtergrond is het verklaarbaar dat ze zekere historische gebeurtenissen voor zichzelf opeisen of zich daarin bepaalde heldenrollen toedelen.

Over die taal valt nog wel iets te melden. Men spreekt in Gambia Engels als hoofdtaal, maar 'thuis' zul je daar weinig van merken. Daar wordt de taal van het volk gesproken. Een Gambiaan is dus veelal tweetalig, hoewel........ Volkeren als Fula en Jola spreken naast Engels en hun eigen taal vaak ook Mandinka of Wolof. Als je de geschiedenis bestudeert spreekt dat eigenlijk voor zich. Voor de Nederlandse markt is, omat er nauwelijks informatiemateriaal voorhanden is over deze talen, een tweetal boekjes ontwikkeld die een inzicht geven in het Wolof en Mandinka. Kijk op: www.pauldewaard.nl, waar zowel het reiswoordenboek Mandinka als Wolof nader worden toegelicht.

Hierna volgt iets meer over de belangrijkste volkeren en hun historische achtergronden. De enkelvoudsvorm van de naam van het volk wijkt niet af van de meervoudsvorm.