Naast deze soorten die overal wel te vinden zijn (m.u.v. de gletsjers uiteraard) komt er nog een hele serie soorten voor in dit soort gebieden. Zo is er een aantal steenbreeksoorten (Saxifraga sp Latijn: Saxum = steen, frangere = breken), maar let op: er zijn ook steenbreeksoorten die in heel andere milieus voorkomen. De zodensteenbreek (S. caespitosa) is wel de meest algemene soort. Het is een klein witbloemig plantje. In dit soort milieus komen echter zeer veel kleine witbloemige plantjes voor van zowel de steenbreekfamilie als de anjerfamilie (muurachtige soorten).

Vrouwenmantels komen in deze gebieden vooral voor op min of meer beschutte plekken. Er zijn er drie: de spitslobbige vrouwenmantel (Alchemilla vulgaris), de alpenvrouwenmantel (A. alpina) en de Færöer-vrouwenmantel (A. færoënsis). De eerste twee zijn algemeen terwijl de laatste alleen op Oost-IJsland en de Færöer eilanden voorkomt. Een veel kleiner maar toch opvallend plantje is de rotsereprijs (Veronica fruticans). Zij valt op door staalblauwe bloemetjes met een wit hartje omgeven door een rood bandje.

Opvallende geelbloemige soorten in deze gebieden zijn de donzige ganzerik (Potentilla crantzii) en de gele klaproos (Papaver radicatum). Soorten die echt karakteristiek zijn voor de graslanden komen niet of nauwelijks voor in de hooglanden. Soorten die in de open drogere en/of grindrijke gronden in het laagland voorkomen zijn in de regel ook wel te vinden in de hooglanden. Wel zijn er soorten die wel in de hooglanden voorkomen maar niet of weinig in de laaglanden. Een voorbeeld daarvan is de moscassiope (Cassiope hypnoides). Het is een over de rotsen kruipend plantje met mosachtige blaadjes. In bloei valt zij pas op door vele kleine witte klokbloemetjes op relatief lange rode steeltjes. Ook kan men verschillende wolfsklauwen vinden: op forse mossen lijkende primitieve varens die zich kruipend over de grond bewegen. Afhankelijk van de specifieke soort vertakken zij zich en vormen korte omhooggroeiende takken. Andere kleinere soorten die algemeen voorkomen in droge kiezelrijke gebieden zijn vetkruidsoorten (Sedum) en de alpenkoekoeksbloem (Lychnis alpina). De laatste is zo’n 10 tot 15 cm hoog en valt op door de hoofdjes met roze bloemetjes.