De – historische – schipbreuk van de St. Géran voor de oostkust van Île de France in 1744 speelt een rol in het verhaal. Toen het schip op een rif liep en begon te zinken weigerde een aantal dames zich van hun rokken te ontdoen om naar de kant te kunnen zwemmen. Het boek paste destijds helemaal in de ideeën van de Verlichting, werd een bestseller en wereldwijd gelezen. Een hele generatie Franse schrijvers, van Balzac en Flaubert tot George Sand werden door dit romantische verhaal beïnvloed. Nog steeds vormt het een inspiratiebron voor menig Mauritiaans kunstenaar. Camus vond het echter een ‘sentimentele draak’. Er is ook een Engelse vertaling verkrijgbaar: Paul and Virginia.

Hedendaagse Mauritiaanse romans, novellen en verhalen verschijnen voornamelijk in het Frans. Een paar namen om naar uit te kijken: Malcolm de Chazal, Carl de Souza, Jean-Marie Gustave Le Clézio (eigenlijk Frans maar met Mauritiaanse ouders) en Ananda Devi. Le chercheur d’or (de goudzoeker) van Jean-Marie Le Clézio (1983) is gebaseerd op de avonturen van de grootvader van de auteur. Deze man zocht enkele jaren naar vermoede piratenschatten op Rodrigues.

Boat of Stone van Maureen Earl (1993) is een aangrijpend ooggetuigenverslag (in romanvorm) van een historische reis van joods-Europese vluchtelingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het doel was Palestina maar daar werd hun door de Britten de toegang geweigerd. Bijna 1600 mensen werden vervolgens op een 20e-eeuws slavenschip naar Mauritius getransporteerd en brachten daar jaren in gevangenschap door.

Anne Blance van Cécil Vanderstraeten (1993). De Vlaamse auteur volgt het bewogen leven van Anne, de jongste dochter van een aristocratische, Franse familie die in de jaren dertig op Mauritius opgroeit. Nadat haar moeder in het kraambed sterft wordt zij opgevoed door een creoolse vrouw. Als ze verliefd wordt op een creoolse jongen stuurt haar vader haar naar Zuid-Afrika waar Anne te maken krijgt met de excessen van de apartheid.

In Lozen van Lindsey Collen (1997) proberen drie vriendinnen op Mauritius een foetus kwijt te raken. Geen van de mannen in hun omgeving (politie, minnaars) is te vertrouwen. Zo begint een absurde tocht over het eiland. In De verkrachting van Sita (1996) is (vrouwen)onderdrukking wederom het thema. Ook recentere (niet vertaalde) romans van deze Zuid-Afrikaanse schrijfster spelen zich af op Mauritius.

Blue Bay Palace van N. Appanah-Mouriquand (2005) vertelt de tragedie van Maya, een hindoemeisje van eenvoudige komaf. Ze werkt als receptioniste in een vijfsterrenhotel bij Blue Bay waar ze verliefd wordt op manager Dave, en hij op haar. Ze beginnen een hartstochtelijke relatie die gedoemd is te mislukken want de ouders van Dave hebben andere plannen voor hem. Dave trouwt met een ander en Maya zint op wraak.

In De laatste broer van Nathacha Appanah-Mouriquand (2008) raakt een Mauritiaans jongetje bevriend met een voor de Holocaust gevlucht leeftijdsgenootje. Een verhaal over solidariteit en schuld, in 2007 bekroond met de FNAC Prix du Roman.