Halverwege de dag verschijnen mobiele restaurantjes bij elk populair strand en op straathoeken in de steden. Ze variëren van een eenvoudig vitrinekastje op de bagagedrager van een fiets tot rijdende mobiele snackbars in minibusjes met een paar uitklapbare tafeltjes en stoelen eromheen. De beheerders verkopen samousa’s (driehoekig pasteitje), gâteaux piment (gefrituurde pittige balletjes), roti’s en farata’s (wraps) en pains fourrés (gevulde zachte broodjes). Of probeer eens de nationale trots: een hongerstillende dholl puri, plat Indiaas brood van kekererwtenmeel dat de verkoper oprolt en vult met wat linzen, geurige cari (curry) en rougaille (tomatensaus). Wil je het lekker pittig vraag er dan een beetje sauce piment (pepersaus) bij.

Rijst- en miegerechten zoals mine frite (bami) worden in een hete wok bereid. Naar keuze gaat er kip, ei of varkensvlees doorheen. Vers fruit is ook te koop. Je krijgt het in stukjes gesneden mee in een plastic zakje, desgewenst met wat zout, chilipoeder of tamarinde. Ananassen liggen al mooi spiraalvormig geschild klaar om verorberd te worden. Lekker bij een kop thee zijn macatia, zachte broodjes gevuld met kokos en suiker.

Koop het eten op straat bij stalletjes die schoon aandoen, waar het eten er vers uitziet en waar de mensen in de rij staan. Er is dan weinig kans op maag- of darmklachten. Het nuttigen van hapjes die urenlang door de zon worden warm gehouden is geen goed idee. Een stapje hoger dan de straattentjes staat het huiskamerrestaurant: een eenvoudige ruimte, een paar tafels, een schoolbord met een handjevol gerechten en mama in de keuken. Je eet er voortreffelijk voor een habbekrats.