Ten gevolge van interne problemen, zoals verdeeldheid binnen de Ranafamilie en stakingen in Biratnagar (1947), verminderde de macht van de Rana’s. Ook externe ontwikkelingen speelden een rol, zoals de inval van China in Tibet, als gevolg waarvan de invloedrijke Indiase regering onder leiding van Nehru in 1950 aandrong op snelle hervormingen in Nepal. De doorslaggevende factor was echter waarschijnlijk de houding van de Nepalese koning Tribhuvan, die in het geheim al het mogelijke had gedaan om de Rana’s ten val te brengen. Na de Chinese inval in Tibet (oktober 1950) vluchtte koning Tribhuvan naar India. Vervolgens groeide de ontevredenheid onder de bevolking en langzaam maar zeker begonnen de Rana’s hun greep op het land en hun grootste steunpilaar, het leger, te verliezen. Op 18 februari 1951 moesten de Ranamachthebbers toestaan dat de gevluchte koning Tribhuvan naar Nepal terugkeerde. Toch verbeterde er nog niet zo veel in het land. Onrust en honger bleven het land bedreigen. In 1955 stierf koning Tribhuvan.