Vergrijzing is een probleem voor heel Griekenland. Veel Griekse stellen krijgen niet meer dan een kind of hebben hooguit twee kinderen. Op de eilanden en dan vooral op het platteland leeft vooral de oudere bevolking vaak in behoorlijk eenvoudige huizen. Ouden van dagen hebben vaak niet meer dan één donkere ruimte ter beschikking met een bed, een tafel met wat stoelen, een koelkast en een krakkemikkig televisietoestel als meubilair. De was en de plas doet men buiten en ook koken gebeurt vaak in de open lucht op een eenvoudig gasstelletje. Deze voor ons armzalige omstandigheden willen niet altijd zeggen dat er ook van echte armoede sprake is.

Meestal wonen kinderen en kleinkinderen dan ook in veel betere omstandigheden. Kinderen zijn namelijk heilig in Griekenland. Ouders leggen alles opzij om hun kinderen een goede toekomst te geven. Volgens de traditie moeten de ouders voor hun dochters een woning bouwen waar ze in trekt zodra ze getrouwd is. Meestal wordt hiertoe een verdieping op het eigen huis gebouwd zodat de dochters met hun gezinnen altijd bij hun ouders en grootouders blijven wonen. Kleine kinderen gaan niet naar de crèche, althans niet op het platteland. De ouders en opa's en oma's nemen de opvoeding en verzorging voor een groot deel uit handen van de ouders.

De Griekse familiebanden zijn zeer hecht. Ook familie in de tweede en derde graad hoort er als vanzelfsprekend bij. Door de grote bureaucratie in het land is het altijd handig om een invloedrijke oom of tante bij de hand te hebben. Griekse families zullen elkaar altijd de hand boven het hoofd houden.

Omdat een Griek zo op zijn eigen familie gericht is, is het dan ook vrij lastig vriendschappelijke banden aan te knopen. Oppervlakkig contact is geen enkel probleem. De eilandbewoners zijn heel vriendelijk en gastvrij en zitten nooit om een praatje verlegen, maar echt diep zal het nooit gaan. Het is een zeer grote eer als u bij een Griekse familie thuis wordt uitgenodigd.

Gelatenheid

Het karakter van een Griek is moeilijk te doorgronden. Het achterste van zijn tong zal hij niet snel laten zien, hoe hartelijk en gastvrij hij dan ook mag overkomen. De door toeristen zo geprezen mentaliteit van leven bij de dag en genieten van het moment kan ook uitgelegd worden als een soort van gelatenheid die voortkomt uit de veelbewogen geschiedenis van het land. Altijd moest men zich neerleggen bij de eisen van de onderdrukkers en kon men eigenlijk alleen binnen het eigen kringetje of in het geheim zichzelf zijn.

Pas vanaf 1974 toen er een einde was gekomen aan de militaire dictatuur werd Griekenland een democratisch bestuurd land. Het kolonelsregime ligt nog erg vers in het geheugen van veel Grieken en het verwerkingsproces is nog volop aan de gang. Het is een zeer gevoelig onderwerp. Heftige en hartstochtelijke discussies over politiek zijn aan de orde van de dag in de kafenía. Het vuur kan soms zo hoog oplopen dat er echt ruzie ontstaat. Het is dan ook beter om het onderwerp politiek te mijden als men met een Griek praat.

Als er één aspect van het typische Griekse karakter bovenuit springt dan is het wel trots. Een Griek is enorm trots op zijn land, zijn taal, zijn geschiedenis (vooral de klassieke) en zijn cultuur en kan daar uren over uitweiden. Tegenspraak of een kritische noot wordt dan niet geduld. Overwinningen zoals toen Griekenland het Europees Kampioenschap won in 2004 of zelfs de overwinning op het Eurovisie Songfestival in 2005 waren aanleiding voor veel Grieks vlagvertoon en trots. Uiteraard hebben de gebeurtenissen in 2015, waarbij het land bijna failliet ging, de Griekse trots een behoorlijke deuk gegeven.