De eilandengroep bestaat uit vier hoofdeilanden, twee kleinere eilanden en ongeveer honderd zeer kleine eilanden. De hoofdeilanden zijn in volgorde van grootte: Mallorca (3640 km2), Menorca (702 km2), Ibiza (541 km2) en Formentera (83 km2). De twee kleinere eilanden zijn: Dragonera en Cabrera. In totaal 5014 km2 (ongeveer 1 % van het Spaanse grondgebied). Ibiza en Formentera liggen dicht tegen elkaar aan; slechts de 7 km brede zee-engte Es Freus scheidt deze twee eilanden. In deze zee-engte liggen de onbewoonde eilandjes Isla Espalmador (S'Espalmador), Isla Espardell, Islas de los Ahorcados en Islas Negras. Geen wonder dat veel toeristen die op Ibiza verblijven ook een bezoek aan Formentera brengen. Beide eilanden samen noemt men de Pitiusas ofwel 'Pijnbomeneilanden', een naam die de Grieken de eilanden gaven (Nesari Pitoussai). Ibiza noemt men ook wel Isla Blanca vanwege de witte huizen die op het eiland staan. Deze kleur bood zowel bescherming tegen de zon als tegen het kwade dat de bewoners bedreigde.

De kustlijn van het eiland Ibiza is 210 km lang; het eiland heeft een totale lengte van circa 41 km (gemeten van Punta Grossa tot Cap Llentrisca) en een breedte van ruim 20 km. Meer dan 50 stranden vormen de overgang tussen land en zee. Op andere plaatsen steken hoge kliffen in zee. Het eiland Formentera is hemelsbreed 22 km lang.

Nationale parken

Ibiza heeft twee nationale parken die van bijzonder ecologisch belang zijn en gekenmerkt worden door een natuurlijke schoonheid. Het zijn het Ses Salinas Nationale park en het Natuurreservaat van Es Vedra, es Vedranell, en de kleine eilanden ten westen van Ibiza.

Het gebergte Els Amunts

Het uiterlijk van het landschap van Ibiza wordt mede bepaald door de bergrug Els Amunts. Aan de voeten van deze bergen liggen boomgaarden met amandelbomen, vijgenbomen en johannesbroodbomen. De hoogste bergen liggen verspreid over het eiland. De hoogste berg van Ibiza is de 475 m hoge berg Atalaya ofwel de Sa Talaiassa de Sant Josep, gevolgd door enkele bergtoppen die boven de 400 m reiken, waaronder de Llentrisca (414 m) en de Furnas (409 m).

De Kusten

Rondom Ibiza liggen enkele baaien, waaronder de baai van Ibiza-stad en de baai van Portmany bij San Antonio. Dankzij de natuurlijke bescherming van deze baaien ontstonden hier de belangrijkste havens van het eiland.

De meeste baaien zijn afgezoomd met zandstranden. In zijn algemeenheid kun je stellen: hoe groter de zandkorrels, des te steiler loopt het strand in zee af; hoe fijner het zand, des te geleidelijker loopt het strand in zee af.

Op enkele plaatsen wordt het achterland beschermd door duingebieden, zoals bij het Playa Ses Salines (Playa Ses Salines), waar slechts mondjesmaat gebouwd wordt. Andere duingebieden liggen rondom het eiland Formentera. Al deze duinen behoren tot de jongste door de natuur gevormde landschappen van het eiland. Het fijnkorrelige zand werd (en wordt) door de zeestromingen bij het eiland gebracht en door de golven op het strand geworpen. De wind blies vervolgens de zanddeeltjes naar de achterliggende vlakte waar het zand tot afzetting kwam en de prachtige duinen vormde. Door toedoen van de wind enerzijds en de constante aanvoer van zand anderzijds veranderen de duinen voortdurend van vorm en lopen ze als het ware over het achterliggende gebied. Op andere plaatsen is de kust van Ibiza rotsachtig; hier kunt u kennismaken met klifkusten. Dergelijke klifkusten kunt u ook in de omgeving van de twee vuurtorens op Formentera vinden.

Op Ibiza loopt slechts één riviertje, de Riu de Santa Eulalia. Door het hoge verdampingspercentage op het warme Ibiza staat deze rivier het grootste deel van het jaar droog, aneen na zeer natte winters wil het water nog wel eens stromen. Kenmerkend voor de kust zijn de talrijke inhammen, die men calas noemt, afgewisseld met hoog oprijzende kliffen. In bijna iedere cala strekt zich een fijn zandstrand uit. Langs deze calas liggen veel toeristisch ontwikkelde dorpen die echter rustiger zijn dan de drukbezochte badplaatsen in en rondom Ibiza-stad, Santa Eulalia en San Antonio.

Het Watergebruik

Op Ibiza en Formentera is een groot tekort aan water en het watergebruik stijgt nog steeds door een groeiende bevolking en hoger watergebruik per hoofd van de bevolking. Veel water verbruikt men in de landbouw, maar ook de bevolking en de vele toeristen verbruiken veel water, met name tijdens het toeristische hoogseizoen. Onder het eiland bevinden zich grondwatervoorraden (aquifers); zij hebben hun bestaan te danken aan regenwater. Dit water dringt door de poreuze kalkstenen bodem en stroomt naar bepaalde plekken toe dankzij de aanwezigheid van ondoorlatende steenlagen in de ondergrond. Met windmolens en pompen tapt men het water af van de grondwatervoorraden. Dankzij de overvloedige regens in de winter van 1996/1997 zijn de grondwatervoorraden weer aangevuld. In de jaren daarvoor viel er veel te weinig regen om de boeren aan voldoende water te helpen. Het was de eerste keer sinds 30 jaar dat het water in de rivier van Santa Eularia (Riu de Santa Eularia) daadwerkelijk stroomde.

Het bijzondere van de windmolens is dat zij oorspronkelijk gebruikt werden om de vele moerassen op de vlakte droog te malen. Toen dit karwei geklaard was, ontstonden er vruchtbare bodems. De nieuw geplante landbouwproducten hadden echter op hun beurt water nodig, met als gevolg dat dezelfde molens vervolgens gebruikt werden om water op te pompen ten behoeve van de irrigatie. Tegelijkertijd maalde men in de molens het graan, andere molens werden gebruikt om zout zeewater in de zoutpannen te pompen. Verder sloeg men al eeuwen geleden voor de watervoorziening diepe waterputten in de bodem; vandaar dat er nog veel oude waterputten staan, onder meer op patio's van kerken. Op Ibiza maakt men gebruik van ontziltingsinstallaties, waar men drinkwater uit zeewater haalt. Verder zijn er op Ibiza drie waterzuiveringsinstallaties. Water is op de eilanden een schaars product waar u in uw hotel of appartement zeer voorzichtig mee dient om te springen.