De staat bestaat officieel uit 101 departementen (96 in Frankrijk en 5 in de overzeese gebiedsdelen), die alle in alfabetische volgorde een nummer hebben. Deze nummers zijn terug te vinden in de nummerborden van auto's (laatste twee cijfers) en in de postcode (eerste twee cijfers). De departementen bleken te klein om goed te kunnen functioneren en dus herverdeelde men het land in 22 regio's. Deze regio's omvatten meerdere departementen. Zo vormen de departementen Ardèche (nr. 07), Rhône (nr. 69) en Loire (nr. 42) samen de regio Rhône-Alpes. Iedere regio bezit een regionaal parlement (Conseil régional) dat direct door het volk gekozen wordt. Het zal u in Frankrijk ongetwijfeld opvallen dat de promotie van de economie en dus ook van het toerisme in handen is van de regio. Toch blijkt in de praktijk dat de onderlinge concurrentie tussen buurdepartementen nog groot is. De huidige Vijfde Republiek begon in 1958 met de presidentiële ambtsaanvaarding van generaal Charles de Gaulle. Een van zijn eerste daden was om de president (en dus zichzelf) veel meer macht te geven. Vanaf dat moment benoemt de president de premier, zit hij (of zij) de ministerraad voor, tekent hij de besluiten van de regering, kan hij de Assemblée Nationale (vergelijkbaar met de Tweede Kamer) ontbinden en is hij opperbevelhebber van het leger. En niemand kan hem naar huis sturen, ook de Assemblée Nationale niet! De president wordt eenmaal in de vijf jaar via rechtstreekse verkiezingen gekozen. De huidige president, François Hollande, werd in 2012 gekozen en zal dus in principe in ieder geval tot 2017 in functie zijn.

De Franse volksvertegenwoordiging bestaat uit twee kamers: de Assemblée Nationale, met 577 afgevaardigden, en de Senaat, met 283 afgevaardigden. De Assemblée Nationale wordt iedere vijf jaar direct gekozen via een meerderheidskiesstelsel per kiesdistrict; de leden van de Senaat worden om de negen jaar indirect gekozen door de departementale raden.

Iedere zes jaar gaat men naar de stembus om een nieuwe departementale raad te kiezen. Deze raden kiezen op hun beurt het dagelijks bestuur van het departement, de departementale commissie. De regeringsvertegenwoordiger in een departement is de prefect. De departementen verdeelt men weer in arrondissementen, die op hun beurt weer in kantons (cantons) worden verdeeld. Ieder kanton is opgebouwd uit enkele gemeenten (communes). Aan het hoofd van een gemeente staat een burgemeester (maire), die kantoor houdt in het gemeentehuis (mairie). De bestuurlijke invloed van al deze eenheden is klein.

Economie Rhônedal

De economische verschillen tussen het Rhônedal en de omliggende gebieden zijn groot. Het Rhônedal was eeuwenlang een ontmoetingsplaats van handelaars, in bijvoorbeeld de Auvergne kwam bijna niemand. In het Rhônedal schreef men echter geschiedenis: de Romeinen brachten er de wijnteelt, de zijdeteelt floreerde er, de rivieren zorgden eerst voor vervoer en later voor energie. Het steenkoolbekken rond Saint-Étienne zorgde er bovendien voor dat allerlei industrieën zich in het Rhônedal konden ontwikkelen. In grote lijnen ziet de economische ontwikkeling van deze gebieden er tegenwoordig nog hetzelfde uit. De vele boomgaarden zorgen voor variatie in het landschap in het Rhônedal. Tijdens de lente kunt u aan de bloesem zien dat men hier veel verschillende soorten fruit teelt: een derde van al het fruit in Frankrijk komt uit het Rhônedal. Hoe noordelijker men komt, hoe groter het aandeel van appels, peren en druiven; als u in het juiste seizoen zuidwaarts reist, kunt u ook amandelen, olijven en perziken aan de bomen zien hangen.

De zonnige dalwanden zijn uitermate geschikt om druiven te telen voor de wijnbouw. Iedereen kent de Cötes du Rhône die men in het Rhônedal vervaardigt. De eerste wijnstokken werden al door de Romeinen in de grond gezet. Ook de zijdeïndustrie heeft in het Rhônedal een lange geschiedenis. Sinds de 16de eeuw produceert men al natuurzijde. Met name in Lyon waren veel zijdewevers actief. Toen er kunstzijde op de mark kwam, pasten veel bedrijven zich aan dit nieuwe produkt aan. Toch wordt er nog steeds in kleine bedrijven natuurzijde gefabriceerd. Men vervaardigt tegenwoordig ook andere stoffen, bijvoorbeeld in Roanne en Valence. De textielindustrie had natuurlijk kleurstoffen nodig voor de weefsels, met als gevolg dat er in het Rhônedal een chemische industrie ontstond. Deze industrie groeide uit tot een van de grootste van Frankrijk. Verder is er veel metallurgische industrie die zich bezighoudt met de winning van metalen uit ertsen en de verwerking ervan tot halffabrikaten als platen, staven enzovoort. Deze industrie dankte haar bestaan aan het grote kolenbekken rond Saint-Étienne en Montlucon in het departement Allier. De kolenindustrie is sinds enkele tientallen jaren verdwenen, maar de metallurgische industrie in het Rhônedal schakelde snel over op andere grondstoffen en overleefde de crisis.

Al deze industrieën gebruiken veel energie en al snel begon men met het plaatsen van dammen in rivieren in het Rhônedal. Ten zuiden van Lyon in het Mont Pilatgebergte ontstonden diverse stuwmeren die de waterafvoer van de snelstromende rivieren reguleren; men wekt er elektriciteit op en gebruikt het water voor de toeristenindustrie en de landbouw. Voorts kweekt men in de stuwmeren vis. In het Rhônedal zult u ook koeltorens van kerncentrales zien staan. Deze kerncentrales zorgen tegenwoordig voor een belangrijk deel van de elektriciteitsvoorziening. Het toerisme ten slotte is een belangrijke werkverschaffer.