Hoewel het geen eiland is, draagt Qingdao een naam die enigszins misleidend “Groen Eiland” betekent. Dit weerhoudt de plaatselijke bevolking er niet van deze relaxte stad als de “eilandstad” aan te duiden. Hoe dan ook, totdat de macht van de internationale politiek haar op het wereldtoneel bracht was deze stad in het zuiden van Shandong maar een klein, schilderachtig vissersdorpje. In 1897 werden twee Duitse missionarissen in de provincie Shandong vermoord. Met dit voorwendsel dwong keizer Wilhelm II de Qing-regering in 1898 Qingdao voor 99 jaar aan Duitsland te verpachten.

De keizer was van plan Qingdao al die jaren in zijn bezit te houden en bouwde een stad in typisch Duitse stijl. De Duitsers breidden Qingdao’s infrastructuur uit, waaronder de uitstekende haven, legden een spoorweg naar de provinciehoofdstad aan en leidden het bronwater van de Lao Shan naar Qingdao. Met gebruikmaking van dat water werd in 1903 een bierbrouwerij gebouwd, en tegenwoordig is Qingdao een centrum van de Chinese bierproductie.

De stad bleef in Duitse handen tot aan de Eerste Wereldoorlog, toen de Japanners haar met Britse hulp innamen. Als lid van de geallieerden eiste de Chinese regering het herstel van de Chinese soevereiniteit over Qingdao, maar onder het Verdrag van Versailles werden Qingdao en alle andere Duitse bezittingen in China aan Japan gegeven. Onder druk van wijdverbreide protesten weigerde de Chinese delegatie het verdrag te tekenen, en in 1919 ontlaadde de opgekropte verontwaardiging en woede in China zich in de Beweging van de Vierde Mei. Deze beweging vormde een keerpunt in de ontwikkeling van een nationaal Chinees bewustzijn. In 1922 kreeg China eindelijk de zeggenschap over Qingdao terug.

De vakbekwame Duitse technici verbouwden Qingdao tot een Beiers stadje. Frisse lucht en straten zonder dichte menigten vervolmaken tegenwoordig die transformatie. Het gebied rond Bada Guan (bïdà guïn), bij de No. 2 Bathing Beach (Badstrand no. 2; dì’èr haishui yùchang), is de voormalige Duitse woonwijk, waarvan de naam “acht passen” betekent. Bada Guan omvat thans tien straten, geflankeerd door 100 westerse villa’s. Elk van deze ruime, loofrijke straten is met één soort boom beplant; de bewoners hoeven alleen maar naar de bomen te kijken om te kunnen zeggen in welke straat ze zijn. Dicht bij de oceaan als dit deel van de stad ligt, met het hele jaar door een frisse wind uit zee, is het goed te begrijpen dat veel mensen ervoor hebben gekozen hier te gaan wonen. De zomers hier zijn adembenemend, en sommige van de historische villa’s zijn te huur.

Naast Bada Guan, ten oosten van het strand, ligt een reusachtige uitstekende rots met daarop een villa in Russische stijl. In deze grandioze villa, die in 1932 werd gebouwd, zijn Griekse, Romeinse en gotische invloeden tot een interessante mix gecombineerd. Het vijf etages hoge bouwwerk is van steen en bezit ook een grote toren die er een gotische toets aan geeft. Vanwege de kleurige gesteenten die bij de bouw van de villa zijn gebruikt, heeft de villa bij de plaatselijke bevolking de bijnaam “het gebouw met kleursteentjes” gekregen. Een interessante bijzonderheid is dat een geheime gang, die door Chiang Kai-shek is gebruikt, van dit gebouw naar de zee loopt.

In 1891 begonnen Qing-soldaten met de bouw van een pier die zich 200 m de oceaan in uitstrekte. De pier werd Zhan Qiao (zhànqiáo) genoemd en werd door de Duitsers tot 350 m verlengd; tevens legden zij er een spoorlijn naast. De huidige, 440 m lange betonnen pier dateert van 1931. Aan het eind van de pier staat het Huilan-paviljoen (huílán gé), dat een weids uitzicht over de oceaan biedt. De inwoners van de stad gaan met eb graag naar het strand om er schelpen te rapen. Kijk uit voor wat zeemeeuwen laten vallen, die zich hier ‘s winters verzamelen.

Zhongshan Lu is Qingdao’s voornaamste winkelstraat, met tal van warenhuizen en restaurants. Een wandeling langs deze straat zal dus al gauw uitlopen op veel geshop en gehap, of beide.

Een rit van 20 minuten naar het oosten langs Zhongshan Lu brengt u bij een imposante katholieke kerk boven op een heuvel. De luister van deze kerk manifesteert zich onder meer in twee 20 m hoge klokkentorens, die elk vier klokken bevatten en een 4,5 m breed kruis bovenop. De kerk is nog altijd als godshuis in gebruik en er worden regelmatig missen gehouden. De toegang voor kerkgangers is gratis gedurende de mis; is er geen dienst, dan betaalt men tussen 8:30 en 16.00 uur ¥ 5 voor een kaartje.

Een paar minuten ten zuidoosten hiervan staat de protestantse kerk. Dit in 1910 gebouwde elegante bouwwerk met een rood pannendak en een groene klokkentoren met een nog in gebruik zijnde klok, was de eerste Duitse kerk in Qingdao. Even ten noorden van deze kerk ligt Signal Hill (Seinheuvel xìnhào shïn); hier werden vroeger vlaggen gehesen om schepen in de haven seinen te geven. Klimmers worden beloond met een prachtig uitzicht op de kust en de twee kerken.

Op de zuidelijke helling van de heuvel staat een grote Duitse villa. Dit prachtig gebouwde herenhuis was de vroegere residentie van de Duitse gouverneur. Het hele landgoed beslaat een oppervlakte van 26.000 m². Kosten noch moeite werden bij de bouw gespaard, en veel van de bouwmaterialen werden uit Europa aangevoerd – voor de gouverneur was alleen het beste goed genoeg. Helaas voor hem kreeg de Duitse keizer de rekening onder ogen, waarna de ongelukkige gouverneur onmiddellijk werd teruggeroepen.

Qingdao heeft meer te bieden dan stranden en villa’s: de stad is ook bezaaid met gratis parken. Enkele van de aantrekkelijkste daar-van zijn het Lu Xun-park (Lu Xùn gongyuán), Sea World (haidi shìjiè), het May Fourth Square (Plein van de Vierde Mei; wusì guangchang) en de Sculpture Garden (Beeldentuin; haibîn diïosùyuán), met gratis uitstallingen van moderne kunst. In een stad die beroemd is om haar bier, is het Internationale Bierfeest van Qingdao (qîngdao guójì píjiujié) een gebeurtenis die geen bierliefhebber zich mag laten ontgaan. Elk jaar eind augustus verandert de stad in een carnaval van zon en bier. Live optredens, optochten en bier, bier, en nog eens bier dragen aan de feestvreugde bij. Maar kijk een beetje uit waar u loopt, sommigen hebben een slokje te veel op.

De stad heeft een promenade aangelegd langs het hele strand voor mensen die rustig langs de kust willen wandelen.

Lao Shan

De Lao Shan (láo shïn) is een van de plaatsen waar het taoïsme ontstaan is. Deze berg, 7 km ten oosten van Old Stone Man Beach- (Oude Man van Steen-strand, shí laorén), is een van de belangrijkste pelgrimsoorden van het taoïsme. In het verleden genoten taoïstische priesters die op de berg woonden, speciale voorrechten. Zijn grootste ontwikkeling maakte de berg aan het eind van de Song- en het begin van de Yuan-dynastie door; er verrezen meer dan 100 tempels, die elk in eenzaamheid naar “de Weg” zochten. Oude reizigers dachten dat op deze schilderachtige berg onsterfelijken woonden, en uit dit geloof ontstonden vele legenden.

Tegenwoordig is Lao Shan vooral bekend om zijn bronwater, dat bekendstaat als het beste van China. Dit bronwater is het ook ge-weest dat Qingdao beroemd heeft gemaakt om zijn bier. Maar het water maakt niet alleen mensen dronken, groenten die ermee ge-kweekt zijn, zouden ook veel beter smaken, iets wat plaatselijke verkopers van fruit en groenten niet nalaten te benadrukken.

Er zijn veel routes de berg op, en veel verborgen paden maken het tot een genoegen de berg te verkennen. Vreemd genoeg zijn er ondanks Lao Shans noordelijke ligging, palmbomen in overvloed; let op de begroeiing die van hoogte tot hoogte wisselt. Aan het eind van Lao Shan Lu ligt het Paleis van Grote Zuiverheid (tàiqîng gong), dat uit drie paviljoens bestaat. Het hoofdpaviljoen is het Sanqing-paviljoen (sïnqîng diàn), dat beelden van Laozi (Lau-tzu, Laozi). de stichter van het taoïsme, en van de mythische Jaden Keizer herbergt. Links van dit paviljoen staat het Paviljoen van de Drie Keizers (sïnhuáng diàn), en rechts staat het Paviljoen van de Drie Ambtenaren (sïnguïn diàn). Deze gebouwen werden tijdens de Song-dynastie gebouwd om er taoïstische ceremoniën uit te voeren. Beijiu Shui (beijiushui), even ten noorden van het Paleis van Grote Zuiverheid, is een woest gebied, dat doorsneden wordt door rivieren, beken en watervallen.

Een kabelbaan dichtbij het Paleis van Grote Zuiverheid brengt bezoekers in snel tempo naar Shangqing Gong (shàngqîng gong) op de top van de Lao Shan. U hebt hier volop fantastische uitzichten, maar pas op dat de harde oceaanwind u niet van de berg af blaast. Ten zuiden van de piek is de Drakenvijverwaterval (lóngtán pù). Door de hoge wind wordt het water verstoven tot iets wat meer op een onweersbui lijkt dan op een watergordijn. Wees voorzichtig in dit gebied en blijf op vaste grond, weg van glibberige oppervlakten. Er zijn bezoekers van de berg af de zee in geblazen.