In Puerto del Rosario draait het niet om toerisme maar om handel, bestuur, verkeer en industrie. Met een grote handels- en passagiershaven heeft deze stad een belangrijke economische functie en is tevens het grootste transportknooppunt van het eiland. Overheidsgebouwen, banken en allerlei dienstverlenende bedrijven zijn er gevestigd evenals een paar zakelijke hotels, eenvoudige hostales, een cultureel centrum met auditorium, een bibliotheek en aan de weg naar het vliegveld een groot ziekenhuis.

In de periode dat het Spaanse vreemdelingenlegioen in Puerto del Rosario gevestigd was (1974-1996, na de onafhankelijkheid van Spaans Sahara) had de stad een slechte naam maar het tij is gekeerd. De stadsbestuurders hebben de afgelopen jaren veel gedaan om het straatbeeld te verbeteren. Er verscheen meer groen, overheidsgebouwen werden opgeknapt en de promenade langs de haven werd autovrij gemaakt en voorzien van vrolijke mozaïekbankjes.

Beeldenstad

Wat daarnaast opvalt zijn de tientallen kleine en grote sculpturen die verspreid staan over de stad, op pleinen, rotondes en aan het water. Deze opluchttentoonstelling geeft de verder wat saaie stad een frivool accentje. Al met al is Puerto del Rosario best leuk om een paar uur door te brengen. Het mag dan geen erg opwindende stad zijn, velen vinden haar onpretentieuze karakter juist sympathiek. Combineer je bezoek met een middagje shoppen in Las Rotondas, het grootste winkelcentrum van Fuerteventura.

Geitenhaven

Puerto del Rosario is een jonge hoofdstad – pas in 1860 nam het deze rol over van Betancuria. Eerder lieten geitenhoeders uit dorpen in de omgeving er hun kuddes grazen en drinken bij zoetwaterplaatsen. Vanaf begin 19e eeuw bouwden zeelieden woningen naast de geitenstallen en werd de eerste taverne geopend. De nederzetting ontwikkelde zich daarna snel en groeide uit tot een belangrijk centrum rond de export van soda, kalk, zout en kleurstoffen.

Lang nog droeg Puerto del Rosario de meer prozaïsche naam Puerto de las Cabras, Geitenhaven. Heel toepasselijk, maar een onwaardige benaming voor een bloeiende handelsstad vonden de inwoners. Een naamswijziging kreeg in 1957 dan ook ieders goedkeuring al bleef de oude naam nog lang in omloop. Onder elkaar spreken de eilandbewoners overigens bij voorkeur kortweg van ‘Puerto’.

Oriëntatie

Puerto del Rosario heeft brede lanen en straten met witte, rechthoekige huizen. De naam van de stad is ontleend aan de bescherm-heilige van de stad, Virgen del Rosario, Madonna van de Rozenkrans. Aan haar is de kerk (1824) in het centrum gewijd. Het altaarstuk stamt uit de jaren dertig van de twintigste eeuw. Aan de overkant van het kerkplein met bankjes onder bomen, staan de statige panden van het eilandbestuur, het gemeentehuis en het bekende museum van de stad.

Vanaf de kerk loop je in twee minuten naar de havenkant. Bezoek daar het toeristenbureau en slenter langs de promenade vanwaar je leuk zicht hebt op zeiljachten, veerboten, vanzelfsprekend vissersboten en af en toe een groot cruiseschip. In de grote straten parallel aan deze boulevard zijn winkels gevestigd, bars en cafés. Dwars hierop staat Calle Léon y Casillo die de stad van west naar oost doorkruist. Ook dit is een belangrijke commerciële straat.

Museo Unamuno (Casa Museo de Miguel Unamuno)

Het bekendste museum van Puerto del Rosario ligt tegenover de kerk, een Spaans-koloniaal pand, mooi in zijn eenvoud. Ooit woonde hier de Baskische schrijver/filosoof Miguel de Unamuno (1864-1936). Unamuno, rector van de universiteit van Salamanca, was begin twintigste eeuw openlijk tegenstander van het dictatoriale regime van Primo de Rivera in Spanje. Hij werd ontslagen en in 1924 voor straf enkele maanden verbannen naar Fuerteventura.

Aanvankelijk vond Unamuno het eiland ‘niet meer dan een hoop knoken’ maar al snel had het zijn hart veroverd. Hij schreef er veel over, artikelen en boeken die verschenen in Spanje, Frankrijk, Latijns-Amerika en op de Canarische Eilanden zelf. Terugkerende elementen zijn de topografie van Fuerteventura, de flora, de fauna en de zee.

Unamuno werd samen met een andere banneling ondergebracht in het logement tegenover de kerk dat destijds eufemistisch ‘Hotel Fuerteventura’ werd genoemd. Het gebouw stamt uit 1877 en is nog vrijwel in oorspronkelijke staat, met kleurig tegelwerk in de gangen rond een patio en meubels uit het begin van de twintigste eeuw. Deze staan in de vertrekken waar Unamuno woonde, werkte (zijn typemachine staat er nog) en vrienden en collega’s ontving. De badkamer en de keuken zijn ook nog intact. Aan de wanden foto’s en citaten uit werk van de schrijver waaruit zijn grote liefde voor Fuerteventura blijkt.

Hoewel Unamuno maar een paar maanden bleef (hij vestigde zich in Frankrijk en keerde later terug naar Spanje) gaf zijn aanwezigheid het culturele leven van Puerto del Rosario een flinke impuls. De Majoreros zijn hem dankbaar. Geopend ma. t/m vr. 9-14 uur, toegang gratis, Tel: 928 862300. Er zijn informatieboekjes in verschillende talen beschikbaar.

Kunst en cultuur

Puerto del Rosario heeft een aardig aanbod op het gebied van kunst en cultuur. Ga voor theatervoorstellingen, dans en concerten naar het Auditorio Insular, Calle Ramiro de Maetzú 1, Tel: 928 532186. Kaartjes zijn telefonisch te reserveren of vanaf twee uur voor aanvang aan de kassa te koop. Naast het auditorium zit Casa de la Cultura, Tel: 928 531808, een cultureel centrum met wisselende exposities en in de avond soms ook concerten en toneelvoorstellingen. Ma. t/m vr. 10-13 en 17-21 uur, gratis toegang.

Ook gratis toegankelijk is het Kunstcentrum Juan Ismael, Almirante Lallermand 30, Tel: 928 859751, een galerie voor hedendaagse kunst waaronder fotografie. Er worden ook lezingen en workshops georganiseerd. Juan Ismael Mora was een surrealistisch schilder (1907-1981), geboren op Fuerteventura. Het centrum heeft dezelfde openingstijden als het Casa de la Cultura.

Omgeving Puerto del Rosario

In het havenkwartier en aan de randen van de stad staan een paar oude hornos de cal, kalkovens uit de tijd dat kalk werd gebrand voor de export naar andere Canarische Eilanden. Deze industrie hield stand tot laat in de twintigste eeuw. Aan de kust stonden grote industriële ovens in allerlei vormen, in het binnenland kleinere ronde huisoventjes met kegelvormige daken in de achtertuinen van woningen. Vooral in plaatsen als Tiscamanita en Toto zie je ze nog veel.

In het stadje Tetir ten westen van Puerto staat de bezienswaardige Santo Domingo-kerk (18e eeuw). Iedere tweede zondag van de maand is er in Tetir een kleine maar gezellige kunstnijverheidsmarkt.

Strand

Tussen Puerto del Rosario en het vliegveld ligt het kilometerlange Playa Blanca, een wat grauw en niet altijd even schoon strand achter een duinenrijtje, een handige plek om nog even van de zon te genieten, mocht de vlucht naar huis vertraagd zijn. Er is een douche aan het zuidelijke uiteinde en je hebt er mooi uitzicht op de haven en de stad. Mensen die in de hoofdstad werken komen er graag in hun lunchpauze en surfers maken er goed gebruik van de golven. Maar let op: borden en vlaggen waarschuwen zwemmers voor verradelijke stromingen. Er zijn plannen om de stadspromenade door te trekken naar dit strand. Misschien komt er dan ook een nieuwe strandbar – de oude is gesloopt.