Het park werd in 1907 als zodanig aangewezen en u kunt er niet minder dan 115 verschillende diersoorten aantreffen, maar, mede als gevolg van de grote landschappelijke verschillen, ook meer dan 340 vogelsoorten.

De beste bezoektijd ligt in de periode tussen april en oktober. Dat is de droge tijd die ervoor zorgt dat het wild massaal naar plaatsen trekt waar nog water voorhanden is. Er zijn dan onder andere leeuwen, giraffes, olifanten en neushoorns te bewonderen. Het aantal verschillende antilopesoorten die u er aantreft kent zijn weerga niet, variërend van de piepkleine dikdik tot de grote elandantilope. De springbokkenpopulatie is ongekend, men schat het aantal op ruim 20.000. Het lijkt onnodig om uit te leggen dat u onderweg in het park uw auto niet mag verlaten, maar er schijnen slimmeriken te zijn die te voet een leeuw van dichtbij nóg mooier op een plaatje kregen.

Het aantal dieren is vrij nauwkeurig bekend doordat er in het park voortdurend wetenschappers aan het werk zijn. De grote variëteit aan vogels en dieren en de toegankelijkheid van het park leent zich daar uitstekend voor. Mocht u nog geen giraffes op uw tocht ontdekt hebben, Etosha herbergt er meer dan 7.000.

Onder de vogelsoorten zal de geelsnavel hoornvogel (geelsnavel tok of yellow billed hornbill) gemakkelijk te spotten zijn, maar er zijn ook tal van andere grote en kleine vogels, variërend van de struisvogel (vliegt nooit) en de reuzentrap (vliegt wel maar is eigenlijk te zwaar) tot hele kleine, fraai gekleurde honingzuigers.

De verscheidenheid aan landschappen is enorm, het park wordt doorsneden door diverse rivieren, er zijn berglandschappen en zandvlaktes. Het bekendst is natuurlijk de Etosha Pan, een grote zoutvlakte midden in het park en juist daar bevinden zich veel drinkplaatsen. Zoutvlakten? Jazeker, zo'n 12 miljoen jaren geleden was hier een binnenzee die werd gevoed vanuit de Kunene rivier. Gedurende de regentijd is het een ideaal gebied voor het spotten van flamingo's.

Bij de oostelijke toegang tot het park via de Von Lindequist Gate bevindt zich een oud Duits fort, gebouwd in 1902, vlak bij het Namutoni Rest Camp. Namutoni kreeg zijn naam omdat de Ovambo die in de omgeving wilden werken een medische controle moesten ondergaan in het fort, waar ze ook werden gecontroleerd op geslachtsziekten. Nà-mutoni is de Ovambo naam voor een grote penis. Vanaf 1897 diende het fort als controlepost voor runderpest. Het fort werd in 1904 door Ovambo vernield, vanaf 1906 werd begonnen met de restauratie aan de hand van oude bouwtekeningen. Sinds 1957 is het fort voor het publiek geopend.

Bereikbaar vanuit Otjiwarongo, waar u de keuze heeft om via de B1 door te rijden naar Tsumeb waar u deze blijft volgen tot de 75 kilometer verderop gelegen afslag naar de C38 die u bij de Van Lindequist Gate brengt. U kunt ook bij Otjiwarongo via de C38 via Outjo naar de Anderson Gate rijden.

Afstand vanaf Otjiwarongo resp. ongeveer 260 en 180 kilometer.