De bevolking is buitengewoon vriendelijk, men leeft in hoofdzaak van de landbouw. Vroeger was de omgeving veel fraaier, het was toen ook koeler. Als er echter één plaats is waar de ontbossing haar sporen naliet met alle gevolgen van dien, dan is het Shinyanga. Het groen in de stad bestaat dan ook overwegend uit acacia’s, waarin honderden maraboes, soms onder het maken van veel kabaal, hun dagelijkse bijeenkomsten houden. Waarschijnlijk vindt u nergens een plaats met zo’n grote concentratie van deze vogels. Let eens op de manier waarop ze hun jongen tegen de zon beschermen.

De dagelijkse markt in het oude deel van de stad moet u beslist bezoeken, er is werkelijk van alles te koop. Als u de gelegenheid heeft moet u ook een voetbalwedstrijd bijwonen in het Kamborage stadion. De sport is mateloos populair en al laat de kwaliteit van het gebodene bepaald te wensen over, u komt ogen en oren te kort bij de observatie van de mensen om u heen.

Nabij het stadion ligt een geweldig fabriekscomplex van een gebouw dat was voorbestemd voor de vleesverwerkende industrie. Het werd nooit in gebruik genomen. Een kijkje op het station is zeer de moeite waard, vooral als er een trein met vee vertrekt. De watervoorziening in Shinyanga is problematisch. De oude Duitse installatie de men gebruikte is buiten bedrijf gesteld en áls er al water uit de kraan wil komen (meestal slechts enkele dagen per week) heeft het toch een afwijkende kleur ten opzichte van hetgeen wij gewend zijn. Als u water uit de tap moet gebruiken, dient het gefilterd én gekookt te worden, ook als u er slechts uw tanden mee poetst. Het water wordt tegenwoordig betrokken uit Lake Ningwa nabij de voormalige dierentuin.

Een ander probleem wordt gevormd door de muggen, de plaats ligt in een malariagebied bij uitstek. Zorg ervoor dat u ertegen gewapend bent. In de regentijd is Shinyanga nauwelijks bereikbaar, in de droge tijd kunt u het doorgaans alleen bereiken met een 4WD. In de stad zijn diverse mogelijkheden om te overnachten. Shinyanga is een typisch geval van vergane glorie maar vroeger was er zelfs een dierentuin. Die is er trouwens nog steeds, maar buiten het park vindt u aanmerkelijk gevarieerder wild. Niettemin is het een aardig gebied om te wandelen, vooral wanneer de bomen in bloei staan.

Noordelijk van Shinyanga, zo’n 15 kilometer buiten de stad, ligt de Mwadui diamantmijn. Er is nauwelijks meer een voorstelling te maken over de rijkdom uit het verleden. Tegenwoordig wordt er nog steeds diamant voor industriële doeleinden gedolven, maar als u probeert toegang tot de mijn te krijgen (afhankelijk van de bewaker en van wat u ervoor over heeft) krijgt u een idee wat hier allemaal aan de hand geweest is. Vroeger stond hier een compleet dorp met een eigen landingsstrip voor vliegtuigen, het had een eigen kerk en zelfs een eigen ziekenhuis. De mijn zelf bezat de rijkste diamantader van Afrika en werd in 1940 ontdekt door de Canadese geoloog Williamson. Ter gelegenheid van haar huwelijk ontving koningin Elisabeth II een 23 karaat zware briljant afkomstig uit deze mijn.

Als u Shinyanga in zuidelijke richting verlaat passeert u een rooms-katholieke kerk die zowel aan de buitenzijde als van binnen de moeite van het bekijken waard is. Als u de weg blijft volgen (u rijdt langs de spoorbaan en met een beetje geluk passeert u een folkloristische trein met vee of katoen van of naar Dar es Salaam) ziet u verderop, u heeft dan inmiddels de stad achter u gelaten, een grote katoenfabriek liggen. Geïnteresseerden kunnen soms een kijkje nemen bij dit proces. Nog iets verderop vindt u een onvervalste oase te midden van het uitgestrekte landschap. Gedurende het regenseizoen worden de omliggende velden ervan gebruikt voor de rijstteelt. U bevindt zich in het gebied waar in vroeger dagen goud werd gedolven.