Inclusief alle rotspunten die uit de zee steken, zijn het er misschien wel duizend. Enkele tientallen zijn bewoond. De drie grootste Rhodos, Karpathos en Kos worden het meest bezocht. Zij hebben alledrie een vliegveld en zijn per boot vanuit diverse havens te bereiken. Rhodos en Kos zijn toeristisch gezien erg ontwikkeld. Vanuit Rhodos vertrekken ook schepen richting Kreta, Turkije, Cyprus, Israël, Egypte en vice versa. Ook Karpathos, Patmos, Leros en Kalymnos zijn geliefd bij toeristen. Alleen Leros beschikt over een vliegveld, maar de overige eilanden zijn zo dichtbij dat ze heel gemakkelijk onderling per boot te bevaren zijn. De overige eilandjes zoals Lipsi, Agathonisi, Telendos, Nisyros, Tilos, Symi, Kastellorizo of Megisti, Chalki en Kasos zijn met hun authentieke sfeer uitermate geschikt voor echte rustzoekers.

De eerste tekens van menselijk leven op de Dodekanesos stammen uit de prehistorie, maar pas omstreeks 1100 v.Chr. toen de Doriërs er aan de macht kwamen, ontwikkelden de eilanden zich economisch en cultureel. Na de Perzen, de Romeinen en de Byzantijnen, vestigden de Ridders van de Johannieterorde zich begin 13de eeuw op Rhodos en Kos en ook op de andere eilanden in deze groep. De Turken namen de macht in 1522 over en in 1912 kwam de Dodekanesos in Italiaanse handen. Al deze overheersers hebben op de eilanden hun sporen nagelaten. Pas in 1948 kwam de Dodekanesos bij Griekenland.