Het is een nogal apart stadje. Een groot Christusbeeld met gespreide armen (doet denken aan dat bij Rio de Janeiro) verwelkomt de bezoekers. De 1500 inwoners houden hun tradities in ere: sommigen wonen in grotwoningen die al in de prehistorie in gebruik waren al gaan ze nu schuil achter een hedendaagse gevel. En vergis je niet, deze onderkomens zijn van alle moderne gemakken voorzien. Sommige van deze woningen zijn te huur voor vakantiegangers.

Leuk ook om te bekijken is de Ermita de Virgen de la Cuevita, een 17e-eeuws kapelletje gewijd aan de Madonna van de Grot. Vanaf het dorpsplein leiden wegwijzers je in de juiste richting, een wandelingetje van tien minuten. Aan de buitenkant is deze kerk, zelf ook in een rots uitgehouwen, nauwelijks als zodanig te herkennen.

Een koperen bel, een paar meter boven de ingang geeft aan dat je op de juiste plek gearriveerd bent. Binnen zijn de banken, het altaar en het biechthokje ook uit rood steen gehakt. Er staat een heel oud beeldje van Maria met kindje Jezus, waarschijnlijk al in de 14e eeuw in Spanje vervaardigd en later naar Gran Canaria gebracht.

Parque Natural de Tamadaba

Vanuit Artenara kun je verder reizen in westelijke richting naar het stuwmeer Embalse Candelaría of naar het natuurpark rond de Tamadaba-berg (1444 m) waar reusachtige Canarische dennen groeien. Met 7450 hectaren is dit het grootste natuurpark van Gran Canaria en een van de indrukwekkendste.

De bossen van Pinar de Tamadaba zijn van een mysterieuze schoonheid, vooral ’s ?morgensvroeg als er een beetje mist hangt tussen de door klimop overwoekerde dennenstammen. Geurflarden van kamperfoelie en jasmijn gemengd met een vleugje zee prikkelen je neus. Het is er doodstil, je bent er echt alleen met de natuur.

De uitgestrekte dennenwouden liggen op een plateau dat eindigt in loodrechte kliffen aan de westkust. Vanaf verschillende miradors in het park is het uitzicht op de naaldreuzen en de kust onvergetelijk. In de lagere regionen nestelen ijsstormvogels uit Zuid-Amerika in de steile bergwanden. Met een beetje geluk kom je er ook de zeldzame blauwe vink tegen. Er zijn wandelpaden aangelegd en je kunt er op daarvoor aangewezen plaatsen kamperen. Neem goede wandelschoenen en een verrekijker mee.

Tamadaba is ook te benaderen via een mooie maar lange weg vanuit San Nicolás waarbij je het een na het andere stuwmeer passeert in een verder verlaten gebied.