Aan de vorm van de grasvelden en open plekken die tezamen het People’s Square vormen, is nog te zien dat hier eens een oude renbaan lag. Van al de westerse uitspattingen in het oude Shanghai was niet een zo populair bij de rijken als de paardenrennen, die twee keer per jaar werden gehouden. De rijken importeerden paarden uit Arabië en Mongolië en trainden die het hele jaar ter voorbereiding. Op de grote dag hadden scholen en bedrijven vrijaf en concentreerde het hele sociale leven zich op de uitslagen van de rennen en de feestelijkheden eromheen. Na 1949 werd de renbaan omgebouwd tot het People’s Square om feestelijkheden mogelijk te maken waar iedereen van kon genieten.

Tegenwoordig wordt het People’s Square voornamelijk als doorgang gebruikt, en de toevoeging van diverse culturele centra heeft voor een toename van het toerisme gezorgd. Uitbreiding van het park en de open ruimten heeft de inwoners een aangename plaats verschaft om van Shanghai’s zachte lentes en pittige herfst te genieten. Het is nog altijd druk op het plein, vooral tijdens het spitsuur, en de aanhoudende bouwwerkzaamheden lijken de verstopping alleen maar te verergeren, maar niettemin is dit ook een plaats waar men komt vliegeren, van een avondwandeling komt genieten en mensen komt kijken.

Vanuit cultureel en historisch oogpunt vormt het Museum van Shanghai (shànghai bówùguan) het hoogtepunt van het People’s Square. Het nieuwe gebouw, dat vaak als China’s beste museum wordt aangemerkt, werd in 1996 voltooid en kostte ¥ 570 miljoen. Het is een modern en goed onderhouden museum, dat door de Shanghainese architect Xing Tonghe werd ontworpen om het beeld van een ding, een oud Chinees bronsvat, op te roepen. Daarbij is het architectonisch een harmonieuze versmelting van oude en eigentijdse stijlen. De ingang, geflankeerd door zes stenen leeuwen en twee stenen bixi, monsters uit de Chinese mythologie, geeft toegang tot een ruim plein met banken om op te zitten en ‘s avonds muziek.

Binnen wacht de bezoeker China’s grootste uitstalling van kunst en artefacten. Hoewel musea in Beijing en Xi’an grotere collecties bezitten, zijn ze nergens beter tentoongesteld. De 14 zalen herbergen collecties bronzen, beeldhouwwerk, keramiek, schilderingen, kalligrafie, zegels, jade, munten, meubels en kunst van etnische minderheden. Terwijl de meeste musea chronologisch zijn ingedeeld, naar dynastieën, zijn de tentoongestelde stukken in het Museum van Shanghai thematisch geordend, zodat de bezoeker de progressie van esthetiek en stijl kan volgen.

De bordjes met de objectbeschrijvingen zijn zowel in het Engels als in het Chinees, en de spotverlichting is geconcentreerd en helder. Voor iedereen die Shanghai bezoekt, of zelfs China, is het museum een must. Liefhebbers van de Chinese geschiedenis en cultuur zullen één dag waarschijnlijk te kort vinden om de uitgebreide collectie te bekijken, en met meer dan 120.000 stukken om uit te kiezen wordt er veel gewisseld, zodat het de moeite waard is het niet bij één bezoek te laten.

De Shanghai Art Gallery (shànghai meishùguan), tegenwoordig gevestigd in het voormalige gebouw van de Shanghai Racing Club, heeft haar collectie gestaag verbeterd om bezoekers meer toegang te geven tot Chinese en buitenlandse meesterwerken. Zo had het museum in 2002 een tentoonstelling van glasblaaskunst met objecten van gekleurd glas in traditionele en moderne vormen. Veel van die collectie heeft sindsdien zijn weg gevonden naar dure boetieks aan de Nanjing Road en de Huaihai Road. Hoewel het accent op moderne Chinese kunst ligt, streeft het museum ernaar ook werk van etnische kunstenaars en westerse renaissancemeesters te brengen.

Een ander hoogtepunt van het People’s Square is het People’s Park (Volkspark of rénmín gongyuán), een welkom respijt van de drukte. Met bomen omzoomde paden winden zich tussen vijvers door en over zachte glooiingen, bekroond met kleine paviljoens. Het is een van de weinige plaatsen in Shanghai waar bezoekers in het gras kunnen zitten, en ondanks zijn centrale ligging is het er zelden druk. Voor de ingang verkopen straatventers hapjes en drankjes.

Bij het westelijk uiteinde van het Volkspark ligt Shanghai’s belangrijkste podium voor grootschalige producties, het Shanghai Grand Theatre (shànghai dàjùyuàn). De hoogtepunten van de eerste jaren – het gebouw dateert van 1998 – mag beperkt zijn gebleven tot Chinese en buitenlandse orkesten en balletgezelschappen uit Rusland, maar de afgelopen jaren is de programmering een stuk ambitieuzer geworden. Met het grootste toneel ter wereld bestaat Shanghai’s Grand Theatre uit drie verschillende zalen, waarvan de grootste 1800 stoelen telt. Ondanks zijn moderne ontwerp lijkt het theater op de een of andere manier op een reusachtige Chinese pagode.

Verder naar het oosten staat het stadhuis van Shanghai, het Municipal Government Building. Dit gebouw lijkt op de meeste andere overheidsgebouwen in China – imposant en vierkant. Ten oosten ervan staat de interessantere en toegankelijker Shanghai Urban Planning Exhibition Hall (shànghai chéngshì guîhuà zhanshì guan). Deze hal is geopend voor bezoekers en bezit talrijke schaalmodellen waarin de geschiedenis en de toekomst van Shanghai’s ontwikkeling zichtbaar worden gemaakt. Het is een goede plaats om een idee te krijgen van de veranderingen die de stad overspoelen. Een van de interessantste items is het laatste schaalmodel van de geplande ontwikkeling ter voorbereiding op de Wereldtentoonstelling die in 2010 in Shanghai wordt gehouden. Shanghai is een stad die met sprongen en in een oogwenk groeit, en veel in de stad is al veranderd.