In steden bent u géén graag geziene gast in het openbaar vervoer. Cubanen staan soms uren in de rij om een plaatsje te bemachtigen. Toeristen worden nogal eens gemolesteerd, de politie helpt u niet! Neem liever een taxi of een ‘coco’ een knalgele driepersoonstaxi. Het is weliswaar duurder, maar ook een stuk vriendelijker dan de bussen, zélfs als ze ooit voor de RET of voor een Nederlandse streekvervoersonderneming reden. Gaat u tóch met de bus, vraag dan even of u de goede bus heeft, want bestemmingen als ‘Elburg’, ‘Lauwersoog’ of ‘Hofplein’ zijn misleidend.

‘Camels’, bussen met ruimte voor meer dan 300 passagiers zijn in Havana uit het straatbeeld verdwenen, u vindt ze nog wel als lijndienst tussen steden buiten Havana. Op Cuba worden ze ‘camelio’ genoemd. In sommige steden, bijvoorbeeld in Santiago de Cuba, en op het platteland wordt het openbaar vervoer onderhouden met open trucks. Ten tijde van regenval wordt er een zeil over de ‘passagiersruimte’ gespannen.

In het binnenland zijn tevens paard en wagen een normaal verschijnsel als openbaar vervoer. Op de achterzijde staat de ritprijs. Soms leggen deze ‘bussen’ grote afstanden af, de prijs staat dan per gedeelte van de rit aangegeven.

Cuba heeft een spoorwegnet. Daar kan elke toerist gebruik van maken zonder enig probleem. Vooraf plaats bespreken is veelal noodzakelijk, raadpleeg de receptie van uw hotel.

De meeste grotere plaatsen hebben een vliegveld. De diensten worden vaak onderhouden met voormalige Russische vliegtuigen. Even wennen, maar bedenk dat, als ze al twintig jaar vliegen, dat uurtje dat u er gebruik van maakt, ook nog wel goed zal verlopen. Toch ontmoetten we een groep Fransen die, alvorens in het toestel te stappen, éérst afscheid van elkaar nam en vervolgens het volkslied zong. Na de landing in Camagüey bleek dat overbodig te zijn geweest. Vliegen is overigens niet duur, ook hierbij vooraf plaats bespreken.