Op de Mount Kinabalu komt de kinabalurat voor, een sympathiek ver familielid van onze rat. Dankzij het afval dat de toeristen achterlaten kunnen zij een gerieflijk leven leiden. Met enige moeite kunt u nabij Kuching in het Bako National Park neusapen gaan bekijken. De lokale bevolking noemt hen orang Belanda (Hollanders). Zilveraapjes op hun beurt, bekijken de menselijke soort vanuit de bomen en struiken, half verscholen achter het gebladerte. In het Gunung Mulu Park (nabij Miri) is het mogelijk om tegen het vallen van de avond vele tienduizenden vleermuizen te zien uitvliegen, voor hun nachtelijke jacht op insecten. Ook de vele kleurrijke vlinders die Maleisië rijk is, zult u op tal van plaatsen kunnen waarnemen. Maar een tijger, een wurgslang, een olifant, een wilde buffel, een langzame lori, een zeeschildpad of een dwerghert (kancil) krijgt u hoogst zelden of waarschijnlijk nooit te zien. In sommige gevallen maar goed ook. Een tijger ziet er geen been in om mensen te verorberen en een wilde olifant lijkt in geen enkel opzicht op de goedaardige lobbes die wij in de dierentuin of het circus een suikerklontje voeren.

Flora daarentegen kunt u alom bewonderen, als u onderweg bent met auto, bus of trein maar ook en vooral in de nationale parken. U ziet prachtige, majestueuze bomen, 100 tot 150 meter hoog, met kaarsrechte stammen, steunend op plankwortels. U kunt genieten van de geluiden in het oerwoud. U waant zich in een ouderwetse Tarzanfilm. Wilde orchideeën, diverse palmen, bekerplanten, sommige zo groot als een bierpul, reuzenvarens en in Sabah en Sarawak als u geluk heeft de rafflesia, ’s werelds grootste bloem, die overigens niet lekker ruikt, integendeel. Dat valt allemaal te bekijken! De rafflesia komt trouwens ook voor in de wouden gelegen aan de grens met Thailand (Belum).