De gnaoua-muziek is een synthese van een zwarte West-Afrikaanse traditie vermengd met de islamitische heiligencultus en Amazigh (Berber) elementen. In de teksten worden voorouders, Afrikaanse geesten en moslimheiligen aangeroepen om djinns (demonen) te verdrijven. De complete ceremonies waarin door middel van zang en dans een trance wordt bereikt, duren vaak een hele nacht en worden daarom lilas genoemd.

Het Arabische woord ‘lil’ betekent ‘nacht’. De leider van de groep is de maâlem (meester) die de guembri of sentir (driesnarige basluit) bespeelt. Hij wordt onder andere begeleid door de garagab of queruebet (grote metalen castagnetten, die het ritme aangeven samen met de tbal (grote cilindrische trommel). Als het echt om een ceremonie gaat, dan is er ook een vrouwelijke mogadema (medium) die esoterische kennis bezit. De gnaoua-muziek kom je tegen op de Djemma el Fna en de straten van Marrakech en andere toeristenoorden.

In Essaouira is er elk jaar eind juni een speciaal festival aan deze muziek gewijd (zie Essaouira). Twee beroemde meesters zijn: H’mida Boussou en Maâlem Sam. De Franse band Gnawa Diffusion combineert gnaoua met hiphop en reggae. Voor vele jazz- en popmusici is gnaoua-muziek een inspiratiebron.