Eenmaal in Colorado aangekomen eigenden deze mensen zich stukken land toe en delen daarvan werden weer verkocht aan degenen die na hen kwamen. Een zekere generaal, William Larimer, claimde land aan de oostzijde van de Cherry Creek, met het plan van daaruit een stad te bouwen. Met het oog op politiek gewin noemde hij deze stad naar de toenmalige gouverneur van Kansas, James Denver. Omdat er inmiddels ook andere steden waren opgericht aan de andere zijden van Cherry Creek werd er besloten er één officieel te benoemen. Uiteindelijk, na het betalen van een vat whisky, werd de nederzetting aan de oostzijde de enige echte en zo werd Denver erkend.

Gedurende de Burgeroorlog probeerde Texaanse soldaten van de Confederatie Colorado en haar goudgronden te bezetten. De bewoners van Denver verzetten zich echter hevig en de aanval werd succesvol afgeslagen.

Denver kreeg ook te maken met behoorlijke tegenslagen. In 1863 verwoestte een grote brand het financiële en zakelijke district van de stad en het jaar daarna overspoelde een enorme vloed delen van Denver. Niet lang na deze rampen begon de oorlog tussen de Amerikanen en de Indianen. Deze oorlog leidde ertoe dat Denver nog maar voor zes weken voedselvoorraden had.

Na de bouw van een spoorweg die ook bij Denver stopte, werd de stad weer op de kaart gezet. Toen er ook nog eens zilver vlakbij de stad werd gevonden, was Denver plotseling weer een heel gewilde plek.

In de jaren 1880-1895 vierde criminaliteit hoogtij in Denver. Misdadigers, huurmoordenaars en oplichters regeerden de stad en werkten nauw samen met officiële bestuurders en politie. Ook de Klu Klux Klan speelde een belangrijke rol in de politiek.

In 1908 organiseerde Denver de ‘Democratic National Convention’ om nationaal de status van de stad te promoten. Twee jaar later was Denver het commerciële en industriële centrum van de regio. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bloeide de economie van Denver weer op. De stad leverde op grote schaal een bijdrage aan medisch onderzoek, ruimtevaart ontwikkeling, militaire installaties en technologische bedrijven. Na de oorlog behoorde Denver ineens tot één van de belangrijkste steden op nationaal niveau. Dit kwam mede door de vondst van olie en gas in het gebied en de gerelateerde bedrijven die zich er vestigden.

In de jaren ’70 bracht een wereldwijde oliecrisis juist welvaart naar Denver en met dit geld werden hele wijken gerenoveerd en opgeknapt. Al snel werden er moderne wijken vol wolkenkrabbers en kantoren gebouwd rond het historische centrum van de stad. Dit bracht een probleem met zich mee, want door de enorme toestroom van nieuwe bewoners nam ook het autoverkeer toe. Samen met het slecht geregelde openbaar vervoer leidde dit tot enorme luchtvervuiling.

Halverwege de jaren ’80 kreeg Denver te maken met een crisis. Als gevolg van de dalende olieprijzen verloren veel mensen hun baan. Ook de huizenprijzen gingen dramatisch omlaag en veel bewoners besloten om hun heil in de buitenwijken of helemaal ergens anders te zoeken. Hierdoor raakte het centrum van de stad leeg en vervallen.

Na een hoop raciale problemen die al decennia speelden kwam er in 1983 een nieuwe Latijns-Amerikaanse burgemeester, Federico Peña. Hij maakte zich erg sterk voor integratie en acceptatie van anders gekleurden en minderheden. Nog geen tien jaar later werd de Afrikaans-Amerikaanse Wellington Webb tot burgerneester benoemd. Hij beloofde vooral zakelijke en financiële groei. Webb zorgde ook voor een betere infrastructuur en een goed openbaar vervoer netwerk.

Vandaag de dag is Denver een redelijk welvarende stad, die zowel economisch als financieel een leidende rol heeft in de regio en op nationaal niveau.