Vooral in de vroege middeleeuwen stond de verdedigende functie van het kasteel voorop en speelde de woonfunctie een ondergeschikte rol. Aan het einde van de middeleeuwen nam de macht van het centrale gezag en de politieke stabiliteit toe. Dit was tegelijkertijd het moment waarop het defensieve belang van de kastelen afnam en het belang van het woongenot toenam. Men maakte veel kastelen geschikt voor bewoning, andere werden geheel vervangen door comfortabele woonhuizen. Dit is de reden dat u verschillende soorten kastelen (château) tegenkomt: de oudere kastelen met hoge muren en verdedigingstorens die soms tot ruïnes zijn vervallen; de verbouwde kastelen, vaak bestaande uit een oude kasteeltoren en een nieuwe woonvleugel; en de later gebouwde prachtige landhuizen die alleen nog in naam een kasteel zijn. Alle drie soorten zijn, hoewel verschillend, zeer bezienswaardig. Probeer dan ook tijdens uw reis om van elk een voorbeeld te zien. De rijke kasteelheren schaften veel schilder- en beeldhouwkunst aan. Vandaar dat de veelal voor het publiek opengestelde kastelen als musea fungeren: antieke meubelen en gebruiksvoorwerpen in verschillende stijlen staan in de zalen; 16de- en 17de-eeuwse wandtapijten uit Aubusson en Vlaanderen hangen aan de muren om de warmte in de kamers te behouden; er tussen hangen schilderijen met veelal historische afbeeldingen of portretten van de familie van de kasteelheer. De vele vestingstadjes (bastides) in de Périgord en de Quercy stammen bijna allemaal uit het tijdperk van de Honderdjarige Oorlog. Door middel van de bouw van deze versterkingen probeerden beide partijen om hun gebied te beschermen.