Al vanaf de 7e eeuw hadden de moren uit Noord-Afrika een oogje op de eilandengroep en probeerden ze de Visigoten de verdrijven. Hun pogin-gen hadden pas in 902 na Chr. succes, toen Isam al Jawlani van het emiraat van Córdoba de eilanden annexeerde. Hij benoemde een wadi, een islamitische gouverneur, die zich vestigde in Madina Mayurqa, het vroegere Romeinse Palma op het eiland Mallorca. De moren noemden het eiland Yebisha, een naam die in verbasterde vorm (Ibiza-stad) nog steeds door de eilandbewoners gebruikt wordt. Vanaf de eilandengroep voerde men aanvallen uit op de Catalaanse en Franse kusten. Ongeveer 100 jaar later viel het emiraat van Córdoba uiteen en nam het islamitische koninkrijk van Denia de macht op de Balearen over. In 1077 werden de Balearen een onafhankelijke taifa (de gebieden die uiteenvielen na de val van het emiraat van Córdoba noemde men taifa's) dat leefde van de piraterij. Met name de handelsvloot van het Italiaanse Pisa had veel te duchten van de zeerovers van de Balearen. In 1114 organiseerden zij in samenwerking met de Catalanen een strafexpeditie naar Mallorca en maakten de stad Medina Mayurqa met de grond gelijk. Zij hadden er echter niet op gerekend dat de eilandbewoners hulp zouden krijgen van de Almoraviden, leden van een islamitische sekte in Noord-Afrika. Toen de Almoraviden echter met meer dan honderd schepen voor de kust van Mallorca verschenen, pakten de Pisa-Catalanen snel hun biezen. Niet veel later tekenden de Almoraviden vredesverdragen met Pisa en Genua. Degenen in Pisa en Genua die dachten dat zij hiermee gevrijwaard waren van aanvallen van zeerovers kwamen bedrogen uit. In 1203 namen de Almohadians uit Algerije en Denia de macht op de eilanden over.