Huang Shan is al heel lang een belangrijk toeristenoord en prikkelt ook nu nog de verbeelding van degenen die een glimp van zijn jaden bergen, uitstekend in de ijzige nevelen, hebben opgevangen.

Huang Shan, wat Gele Bergen betekent, is altijd een trekpleister voor geleerden, dichters en zo nu en dan een kluizenaar geweest, die hier allemaal persoonlijke inspiratie en verlichting zochten – als u hier komt, zult u meteen begrijpen waarom.

Gelegen in het zuidelijk gedeelte van de agrarisch rijke provincie Anhui, en grenzend aan de provincies Jiangxi en Zhejiang, wordt de schilderachtige Huang Shan al sinds lang uitbundig beschreven als “ontzagwekkend”, een “wonderland”en “hemel op aarde”. De vorming van de opmerkelijke pieken en adembenemend steile afgronden is toegeschreven aan de vele duizenden jaren van geolo-gische activiteit waaraan de bergen hebben blootgestaan en die het verbazingwekkende natuurwonder dat we heden ten dage zien, hebben geschapen.

Tijdens de Qin-dynastie werd het gebergte het Zwarte Gebergte (yî shïn) genoemd, vanwege de zwarte kleur van de rotsen. Volgens de legende zou keizer Xuanzong, uit de gouden eeuw van de Tang-dynastie, de naam van het gebergte in Huang Shan hebben veranderd omdat de legendarische Huang-keizer hier zijn onsterfelijkheidspillen zou hebben vervaardigd.

De Huang Shan Scenic Area (huáng shïn jingqù) strekt zich 40 km van noord naar zuid uit, en 30 km van oost naar west. Als een belangrijk nationaal natuurmonument werd Huang Shan in 1990 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco geplaatst en als gevolg daarvan is het park erg goed onderhouden en wordt – vrij uitzonderlijk in China – streng op het rookverbod toegezien.

Er zijn in totaal 72 pieken, waarvan de Lotusbloem-piek (liánhuï fêng), de Piek van de Heldere Top (guïngmíng ding) en de Piek van de Hemelse Hoofdstad (tiïndù fêng) de belangrijkste zijn. Alle drie zijn ze hoger dan 1800 m, en hoewel dat in eerste instantie misschien niet zo ontzagwekkend lijkt, zullen de duizelingwekkende steilheid van de pieken en het gevoel van afzondering dat men ter plaatse krijgt, gepaard gaande met frequente duizelingen, u al gauw van gedachten doen veranderen.

Als u het gebergte in begint te gaan, zult u dwergpijnbomen tegenkomen die tot vreemde vormen verwrongen zijn. Nog verbazingwekkender is dat deze knoestige bomen uit rotsen groeien die net zo vreemd vervormd zijn. Geërodeerd door wind en tijd zijn de rotsformaties, samen met de daaruit groeiende dwergpijnbomen, al sinds mensenheugenis de muze van veel schilders en dichters geweest. De knoestige bomen en verweerde rotsen zijn het onderwerp van talrijke traditionele Chinese schilderingen en gedichten en zijn een erkend symbool van Huang Shan geworden. Als u zo’n schildering ziet, is de kans groot dat Huang Shan de inspiratiebron voor het werk geweest is.

Hebt u zich ooit afgevraagd hoe het zou zijn op een zee van wolken te drijven. Op Huang Shan kunt u dat – of in elk geval iets wat er sterk op lijkt. De wolkenzee in het Beihai Panorama (beihai jingqù) verandert voortdurend en is onvoorspelbaar; het ene moment heb je de perfecte kromgegroeide pijnboom op de rots aan de overkant voor je lens, en het volgende moment is die verdwenen, omfloerst door een werveling van wolkennevels. Dit effect waarbij alles zomaar verschijnt en verdwijnt verleent de ervaring iets surrealistisch, dat uzelf het gevoel kan geven een onsterfelijke te zijn.

Aan de voet van Huang Shan liggen warmwaterbronnen, bij de Purperen Wolken-piek (zixiá fêng). Wie vermoeid is na een inspannende maar onvergetelijke klim, moet niet verzuimen van de gelegenheid gebruik te maken zijn vermoeide en pijnlijke benen en voeten hier in de watten te leggen. Het heldere water, dat hier al duizend jaar lang wordt getapt, heeft het hele jaar door een constante temperatuur van 40° C en kan worden gebruikt om te drinken en om in te baden, zij het niet tegelijkertijd en uit verschillende poelen. Bij de bronnen zijn speciale therapeutische baden en zwembaden gebouwd.

Aanbevolen route

De twee voornaamste manieren om bij de top van de Huang Shan te komen zijn te voet of met de kabelbaan. Een aanbevolen route is de kabelbaan naar boven te nemen, waarbij je vanaf de oostkant van de berg de Beihai (beihai) bereikt, een nacht op de top door te brengen en de betoverende zonsopgang te zien, en dan te voet langs de westkant af te dalen. De westkant is veel steiler en niet voor mensen met zwakke zenuwen. Hoewel het landschap een goede afleiding vormt, moet al te veel afleiding er niet toe leiden dat u uw houvast verliest. Maar áls u besluit de berg op te klimmen, dan is het een klim van 7,5 km (ofwel drie uur) vanaf de oostkant, of een van 15 km die minstens tweemaal zolang duurt vanaf de westkant.

Aan de oostkant van Huang Shan, dicht bij de top, is de Begin-te-Geloven-piek (shixìn fêng). Dankzij zijn diepe ravijnen en zijn klassieke Huang Shan-landschap is het waarschijnlijk de meest bezochte piek van Huangshan. De paden zijn pas verhard en goed onderhouden. Dit is de beste plek om de zon te zien opgaan boven de eeuwige zee van wolken en met pijnbomen begroeide pieken.

De Steen die is Komen Aanvliegen (fêilái shí) aan de westkant van de top is een enorm peervormig rotsblok van 10 m hoog dat op de top van de piek lijkt te balanceren. Treden die naar de top van de piek leiden hebben één dubieus uitziende leuning die de moedige klimmers in staat stelt zich werkelijk hoog boven de wereld te wanen – als ze nog durven te blijven kijken.

Op de centrale as van het gebergte bevindt zich de Piek van de Heldere Top (guïngmíng ding). Met zijn 1840 m is dit de op een na hoogste piek op Huang Shan, die de fysiek uitdagende westkant van de berg scheidt van de meer glooiende oostkant. Dit is een goede plaats om de twee zijden van de bergkam met elkaar te vergelijken.

Het Jaden Scherm-paviljoen (yùpíng lóu) staat ook bekend als de Jaden Hemelmuur. Deze fantastische loodrechte rotswanden vertonen unieke rotsformaties met groene pijnbomen, die eruitzien als een reusachtige tot leven gebrachte Chinese landschapsschildering.

Aan de westkant is de Lotusbloem-piek (liánhuï fêng) de hoogste piek van Huang Shan. Te midden van een groep lagere pieken ziet deze piek eruit als een in bloei staande lotusbloem. De top van de piek biedt panoramische gezichten op Huang Shan, waarvan helaas niet genoten kan worden zonder de onvermijdelijke zere en gammele benen.

De Piek van de Hemelse Hoofdstad (tiïndù fêng), tegenover de Lotusbloem-piek in het westen, is 1829 m hoog en de steilste van de pieken. Maar in de vrijwel verticale rotswand is een stenen trap uitgehouwen, en degenen die naar boven willen – voor een groot deel van de klim op handen en voeten – worden geholpen door zware kettingen die in het rotsoppervlak zijn vastgeklonken. Deze stenen trap is van veraf gemakkelijk te zien als een dunne witte lijn die naar de top omhoog kruipt. Denk erom dat deze piek ‘s winters misschien gesloten is. Niettemin, van kijken naar de piek alleen duizelt het je al.

Na de Huang Shan achter u te hebben gelaten, vindt u in Tunxi een oude handelsstraat die bekendstaat als Tunxi Ancient Street (de Oude Straat van Tunxi; túnxî laojiê). Deze 1,5 km lange straat is al sinds de Zuidelijke Song-dynastie een druk handelscentrum, dat tijdens de Ming- en de Qing-dynastie zijn tegenwoordige gedaante heeft gekregen. De met hardsteen geplaveide straat wordt aan weerszijden geflankeerd door oude winkels in een onmiskenbare Huizhou-bouwstijl [Huizhou is de oude naam van de stad Huangshan – Vert.], gekenmerkt door vensters en deuren met fijnbewerkt houten rasterwerk. Nog altijd hebben de winkels het karakter van traditionele winkels van weleer, die waar zoals traditionele geneesmiddelen verkopen, en plaatselijke specialiteiten waaronder Shexian inktstenen, Huang Shan Maofeng-thee en Huizhou-inktstaven.

In Yixian County (yîxiàn), niet ver van Huang Shan, zijn twee zeer interessante dorpen de moeite van een bezoek waard. Het eerste is Hong Village (hóngcùn), waar de film Crouching Tiger, Hidden Dragon gedeeltelijk is opgenomen. Hong Village werd oorspronkelijk gebouwd tijdens de Zuidelijke Song-dynastie, ca. 900 jaar geleden, door de Wang-clan. Tijdens de Ming-dynastie werd door Wang Siqi, een machtige gepensioneerde ambtenaar, een beroemde fengshui expert ingehuurd om de indeling van de stad te komen inspecteren, hetgeen resulteerde in de toevoeging van een meertje en een stelsel van waterkanalen die door vrijwel ieder huis in de stad liepen.

In het centrum van de stad is een mooie vijver, omringd door huizen, en de Hal van de Wang-clan (wïngshì cítáng), waar banketten en belangrijke bijeenkomsten van de clan werden gehouden. Vandaag de dag kan men veel kunstenaars naast de vijver zien zitten die het vredige decor op het doek zetten. Het landschap en het dorp zelf zijn zo inspirerend dat veel jonge kunstenaars hier kamers huren om hun bezoek te verlengen.

Niet ver van Hong Village ligt Xidi (xîdì), dat het vermelden waard is vanwege de vele triomfpoorten langs de weg naar het dorp. In het verleden was het een statussymbool van rijkdom en voornaamheid om grootse triomfpoorten te bouwen, hoe groter, hoe beter. Omdat hier vroeger veel rijke kooplui woonden, zijn er in dit verborgen gebied hele reeksen triomfpoorten opgericht. Elke poort is gemaakt van marmer uit de streek, bewerkt in karakteristieke Anhui-stijl en van tal van reliëfs voorzien.

Ook de huizen in Xidi zijn opmerkelijk, omdat de plaatselijke kooplieden, om hun familie en eigendommen tegen bandieten te beschermen, hun woningen bouwden met erg hoge muren en kleine ramen – als die er al in kwamen. Als gevolg daarvan kan men tijdens een wandeling door Xidi de geïsoleerde sfeer voelen waarvan het dorp vroeger vervuld moet zijn geweest, vooral als men in een nauw steegje tussen de muren van twee residenties loopt. Binnen de muren bevestigen het fraaie houtsnijwerk en de fijnzinnig afgewerkte reliëfs overal in het gebouw de rijkdom van de eigenaar en de weelde die de familie vroeger genoot.