De staat heeft een oppervlakte van 277.297 km²; 8 keer zo groot als Nederland. Er zijn echter achtenswaardige reisgidsen waar het woord Tocantins niet in voorkomt.

Tocantins is pas sinds oktober 1988 een zelfstandige staat. Daarvoor maakte het gebied deel uit van de zuidelijker gelegen staat Goiás. Maar de bestuurders daarvan hadden weinig aandacht voor het noordelijk deel van de staat, waar economisch niets te zoeken was en waar ook nauwelijks mensen woonden (nog geen miljoen). Er was ook verschil in cultuur. De bewoners van de noordelijke streek kwamen vooral uit het noordoosten, vermengd met Indianen, terwijl de zuidelijke inwoners van Goiás vooral uit het zuiden kwamen, uiteraard ook vermengd met uit Afrika afkomstige slaven en Indianen.

Steden van betekenis waren er niet in deze nieuwe staat. Dus moest er een hoofdstad gebouwd worden: Palmas. Het werd een kopie van het draaiboek van de nieuwe hoofdstad van Brazilië: Brasília. De overeenkomst is onmiskenbaar. Met een professionele pr-actie werd Tocantins op de kaart gezet. Binnen 5 jaar moest ook hier een stad zijn voor 120.000 inwoners. Er werkten 12.000 mensen aan, die van heinde en ver kwamen en er natuurlijk ook bleven wonen.

Het verschil met Brasília is, dat daar de duurste architecten werden ingezet en het bizarre plan wereldnieuws werd en nog steeds is. Palmas moest het met een maatje minder doen. Maar daarmee is het plan niet minder spectaculair. Bijvoorbeeld: Binnen een jaar werd het regeringscentrum van Palmas gebouwd dat in juni 1989 in gebruik werd genomen. Vlak bij Palmas werd in de Rio Tocantins bij het dorpje Lajeado een waterkrachtcentrale gebouwd, die stad en regio van elektriciteit voorziet. Palmas is een halteplaats aan de route over de weg (BR 153) van Brasília (1000 km) naar Belém (1600 km). Ook langs de route van deze drukke weg ontstaat handel en andere werkgelegenheid. Er wonen nu plus minus, 200.000 mensen in de stad Palmas en 1,3 miljoen in de staat Tocantins.