Boaco ligt tegen en op een heuvel. Men noemt deze plaats ook wel stad van de twee verdiepingen, naar de twee plateaus waaruit de stad bestaat. Het is de hoofdstad van het departement met dezelfde naam en ligt op een hoogte van 379 m in het bergland Amerrisque. ‘Boaco’ is een mix van Nahuatl en de Sumutaal. Het betekent ‘plek van de Boaj’, naar een inheemse gemeenschap die voor de Spaanse verovering in dit departement leefde. De stad werd gesticht in 1763 en verving het oude, inheemse Boaco.

Bezienswaardigheden

Het onlangs gerenoveerde Parque Central is genoemd naar stadsweldoener José Nieborowski. Hij was als pater werkzaam van 1916 tot 1942 en deed hier vele goede werken. Het is een van de gezelligste pleinen van het land. De plaatselijke bevolking komt hier samen om te keuvelen of gewoon wat te verpozen. Ook staat er een flink aantal monumenten tussen het groen. Ze zijn opgedragen aan mensen die iets voor stad of land betekend hebben, zoals de grote dichter Darío. De kerk is gewijd aan patroonheilige Santiago. Het interieur is druk gedecoreerd met onder andere barok omlijste prenten van de kruisgang. Santiago heeft zijn naamdag op 25 juli en rond deze tijd kun je getuige zijn van talrijke processies en festiviteiten.

Het is leuk om een kijkje te nemen in de westernlaarzenshop die ’s?avonds wordt omgetoverd in een fritanga; van 6.00 tot 24.00 uur geopend, bij de kerk rechts de steile weg af naar beneden, aan de rechterkant.

De fraaie capilla de Santisima Sacramento van de Iglesia de Nuestra Señora del Perpetuo Socorro is alleen van maandag tot vrijdag geopend. Door ruimtegebrek wordt voor de kerkdiensten in het weekend het aangrenzende gebouw gebruikt. Het is een grote hal met golfplaten dak en losse stoeltjes. Maar alleen al het exterieur van de kapel is mooi om te zien. Het is opgetrokken in een voor Nicaragua exotische, bijna Oosterse stijl. Vanaf de zuidoosthoek van het plein, de trap zuidwaarts naar beneden, na het tweede blok rechtsaf.

Vanaf de zuidoosthoek twee blokken oost staat het beeld van de danser, gekleed in een grijs kostuum met kleurrijke lappen op zijn shirt. Achter het beeld loopt een trap naar het lagergelegen deel van Boaco.

Loop je vanaf de danser één blok noordwaarts dan vind je aan de rechterkant het borstbeeld van Emigdio Suarez Sobalvarro (1937-1995). Hij was journalist, bewaarder van cultureel erfgoed en Boaco’s eerste drukker.

Nog een blok noordelijker rechts ligt de Paseo de los Poetas. Hier staat een gedenksteen opgedragen aan vier schrijvende inwoners van Boaco die de nationale Rubén Darío-prijs wonnen. Het kleine monument uit 1992 is misschien niet spectaculair, het uitzicht op de omgeving is dat des te meer.