Toen het landijs zo'n 10.000 jaar geleden smolt bleef Rokua als een eiland achter in de zee die destijds grote delen van Noord-Finland bedekte. In de tijd dat Rokua een eiland was werden er strandvlaktes gevormd, die nu nog in het landschap zijn te herkennen. En op het destijds kale eiland ontstonden zandduinen, zogenaamde paraboolduinen, die nog lang actief bleven stuiven, maar tegenwoordig zijn vastgelegd door het bos en de ondergroei. Tijdens een boswandeling herkent men gemakkelijk de vroegere stuifduinen. Door de stijging van Finland ten opzichte van de zeespiegel viel een groot deel van de zee droog en werd 8000 jaar geleden Rokua gewoon weer een heuvel in het laagland.

Een ander interessant geologisch fenomeen van Rokua zijn de zogenaamde Suppa's, of 'kettle holes', diepe gaten die zijn ontstaan tijdens de ijstijd. De kommen ontstonden toen na het smelten van het landijs enorme brokken ijs bleven liggen. Toen die ijsblokken smolten lieten ze diepe kuilen achter. Op de drassige bodem van die kuilen kunnen geen bomen groeien, en ligt vaak een vennetje, of meertje. De Suppa (kuil) Syvyydenkaivo (bron van de diepte) is met een diepte van 60 m diepte Finlands diepste 'kettle-hole'. Het kleine nationaal park is een van de weinige gebieden waar dennenbossen groeien in hun oorspronkelijke staat, met zeer grote oude bomen, prachtige dode boomstammen, en een dicht rendiermostapijt.

Vroeger lieten de Saami hun rendierkuddes grazen op de rendiermosheides van Rokua. Nu ligt het nationale park ten zuiden van de grens van de rendierhouderij die dwars door Finland loopt, en zijn de laatste 150 jaar geen rendieren meer gehouden. Bovendien mag er geen rendiermos worden geplukt. Daarom ziet u hier fraaie rendiermosheide in z'n natuurlijke staat, waaraan het gebied zijn bijzondere sfeer ontleent. In de oudste bosgedeelten groeit het grijze rendiermos, in jonger dennenbos vooral het boomrendiermos en het grijsgroene rendiermos. Verder staan deze bossen vol met Puolokka bessenstruiken. In september, als de rode bessen rijp zijn, heeft u handen te kort om ze te plukken. Buiten het nationale park wordt sinds 1920 op kleine schaal rendiermos geoogst voor de export. Op de heuvel liggen enkele hotels, een bezoekerscentrum en een groot langlaufstadion. 's Winters wemelt het hier van de langlauf-routes en worden er wedstrijden georganiseerd. Ook in de zomer zijn er veel sporters, van nordic walkers en hardlopers tot trainende rolskilopers. Ook voor gewone wandelaars is het een ideaal gebied. In Rokua is een 22 km lange rondwandeling uitgezet, de Keisarinkierros, die men in zijn geheel of gedeeltelijk kan lopen (zie wandeltip). Het droge bos is zeer gevoelig voor bosbrand. In droge periodes, en bij veel wind hangt er het bord Metsäpalovaara (bosbrandgevaar), en mag u nergens open vuur maken (ook niet op vuurplaatsen).