Door de lage Argentijnse peso in combinatie met  zeer gunstige wereldmarktprijzen beleefde de export in de Kirchner jaren hoogtijdagen.
Zo waren van 2004 tot 2008 recordopbrengsten aan o.a. graan, soja en vlees. Op binnenlands vlak heeft de economische groei geleid tot een flinke stijging van salarissen en pensioenen.
Zijn ongekende populariteit bij de Argentijnen, grotendeels veroorzaakt door zijn onbuigbare houding naar o.a. het IMF en de Wereldbank (Argentijnen eerst), maar ook zijn onverbiddelijke houding jegens eenieder die tariefverhogingen wil aankondigen, heeft het investeringsklimaat geen goed gedaan.
Ondanks een enorme groei van 7-8% vanaf 2005 tot aan 2009 ging de armoedebestrijding langzamer dan gedacht. Leefden er in 2002 tijdens de crisis nog 52% van de bevolking rond de armoedegrens, in 2010 is het gedaald tot 27 % waarvan 9 % in extreme armoede.

Een andere belangrijke beslissing, die hij nam, was dat hij het militaire verleden met een schoon geweten wilde afsluiten. Zo werd het besluit genomen om de amnestiewet af te schaffen. Dit werd in juni 2005 door het hooggerechtshof bekrachtigd, zodat iedereen die “fout” was destijds nu vervolgd kon worden!
De laatste jaren van zijn presidentschap vertoonde Kirchner zich steeds meer als een populist, en wie het niet met hem eens was had het niet altijd makkelijk. Veel gehoorde kritiek was het uitblijven van (impopulaire) economische maatregelen, zoals de verhoging van nutstarieven, dat kon leiden tot een tekort aan investeringen. En de aanhoudende hoge inflatie was een doorn in het oog van velen (rond de 10% in die jaren van zijn presidentschap).

De kritiek nam toe en met de verkiezingen inzicht, nam hij een 'slimme' bslissing. Hij gaf te kennen om niet mee te doen, want hij wilde een 'rustpauze'. Wel had hij zijn vrouw,  Cristina, naar voren geschoven. Het verhaal ging toen, dat Kirchner 'stuivertje wilde verwisselde' met zijn vrouw. Want zij waren altijd samen bij offiële gelegenheden en Cristina was een succesvol parlementslid.
In oktober 2007 kreeg Argentinië haar eerste gekozen vrouwelijke president (Isabel Perón was de eerste vrouwelijke president, maar niet door verkiezingen gekozen) Cristina Elisabet Fernández de Kirchner zo heet zij officieel. Maar de Argentijnen zeggen meestal; Cristina, en de media CFK.

De eerste jaren had zij het niet makkelijk, want al meteen kreeg ze het aan de stok met de machtige landbouwlobby. Want de regering wilde op de verkoop van landbouwproducten een extra belasting heffen wat niet in goede aarde viel bij deze landbouwlobby (dat zou de export alleen maar verminderen vonden zij) en na maanden van stakingen en protesten moest Cristina het onderspit delven. De regering had nl. hard geld nodig voor allerlei ambitieuze programma's (nieuwe wegennet, sociale woningbouwprojecten, alleoverheids gebouwen renoveren etc.). Overal in het land zag en zie je nog steeds grote borden staan met; 'hier bouwt of renoveert de regering dit project'. Daarom was er veel geld nodig, en om hier aan te komen, nationaliseerde Cristina bijvoorbeeld de particuliere pensioenfondsen. Zo kreeg ze 26 miljard dollar binnen.

Toen in 2009 de wereld in recessie raakte door de bankencrisis, voelde Argentinië dat ook en zakte de economische groei, die jaren ervoor zeker rond de 8% lag, naar een lager niveau.
Er kwamen schandalen naar boven over de verrijking van de persoonlijke bezittingen van de Kirchners. Omkoopscandalen bij politici, de inflatie steeg naar 25-30% per jaar, en haar man Nestór verloor zelfs bij tussentijde verkiezingen zijn parlementszetel in de senaat! De Kirchners leken op hun retour. Maar wat gebeurde er... in oktober 2010 overleed plotseling haar man en het leek wel of het hele land ineens besefte hoe moeilijk het voor deze vrouw zou zijn om alleen door te moeten regeren. Massaal rouwde het land en massaal stonden de Argentijnen achter Cristina.

Haar populairiteit veerde op en toen zij allerlei protectionistische maatregelingen 'tengunste van het volk' nam zoals, extra import belastingen en importvergunningen werden regelmatig geweigerd. Met daarbij  nationalisering van multinationals, sprak niemand meer kwaad over haar.Een belangrijke krant schreef; Cristina Kirchner raakt gepassioneerd over het nationalisme (het belang van het land voorop)'.
En met de presidentsverkiezingen inzicht won zij al in de eerste ronde, met 54% van de stemmen. Eind 2011 werd Cristina voor de tweede keer gehuldigd als de nieuwe 'Evita' van Argentinië.Zo profileert deze dame zich de afgelopen jaren steeds meer, want als zij een persconferentie houdt, of een belangrijke toespraak tot het volk, altijd is er een afbeelding van Evita Perón op de achtergrond.

Haar nationale politiek kreeg in 2012 internationale bekendheid, door een 'diplomatieke' oorlog te verklaren aan Engeland over de Falklandeilanden (Malvinas in Argentinië genoemd). Zo kwam er een invoerboycot van vrachtschepen die de Falklandeilanden aandeden. De grootste  oliemaatschappij van het land YPF, in Spaanse handen, werd zonder pardon genationaliseerd. Wat weer scherpe kritiek opleverde niet alleen van Spanje en Europa, maar ook van de wereldhandelsorganisatie. Presidente Cristina de Kirchner zal zeker de komende jaren nog van zich laten horen.