Argentinië

Swipe

Vanaf 1983: Nunca más (nooit meer)

Het zouden moeilijke tijden worden voor deze humane president. Het volk was in een euforie, zevenenhalf jaar onderdrukking hadden bij de Argentijnen diepe sporen achtergelaten en nu wilden ze alles: berechting, welvaart, sociale gerechtigheid en vrede. Alfonsín verwoordde het, en in zijn benoemingsrede zei hij dat hij Argentinië honderd jaar vrede en welvaart zou beloven. Het was voor hem een bijna onmogelijke taak: het land was bankroet en hij moest het ordelijk maken na bijna vijftig jaar geweld. In 1984 werd een commissie ingesteld aangaande de verdwenen personen: Comisión nacional sobre la Desaparición de las Personas (CONADEP). Onder leiding van de schrijver Ernesto Sábato kwam er een indrukwekkend rapport. 10.000 gevallen van onderzochte vermiste personen waren genoteerd en 1400 verantwoordelijke militairen werden er in genoemd. Het rapport heette Nunca más. Anonieme massagraven werden ontdekt, getuigen vertelden gruwelijke verhalen en de berechting van de militaire top begon. Videla, Galtieri en andere generaals werden veroordeeld.

Maar voor velen was het niet genoeg omdat niet iedereen werd opgepakt en veroordeeld. Maar Alfonsín moest schipperen, want de militairen wilden geen massale veroordelingen en een coup stond zo weer voor de deur. Economisch ging het ook niet goed, de inflatie nam met honderden procenten per jaar toe en wat een euforie was veranderde in een teleurstelling. Alfonsín kwam onder druk, aan de ene kant de militairen die niet meer veroordeeld wilden worden, aan de andere kant de Argentijnen die brood op de plank wilden. En de Wereldbank eisde geld, want de torenhoge schuld, door de militairen, moest afbetaald worden. Maar het reusachtige bureaucratische overheidsapparaat slokte bijna al het geld op. Alfonsín kondigde in 1985 zware bezuinigingen aan en een prijzenstop, want de inflatie was al tegen de 1100% per jaar. De peso, de Argentijnse munt, werd vervangen door de austral. Met deze nieuwe munt wilde de regering de Argentijnen een nieuwe impuls geven. Het mocht slechts even baten, de kritiek op zijn economisch en sociaal beleid bleef. Het waren voornamelijk de peronistische vakbonden en de militairen. Want verschillende legerkampen waren in opstand gekomen en er braken opstandjes uit. Tijdens die onderdrukking vielen tientallen doden, daarbij kwamen nog enorme stakingen die vrijwel het hele land platlegde. Toen ook nog de austral devalueerde en de financiële wereld in paniek raakte kondigde Alfonsín aan zich terug te trekken en presidentsverkiezingen uit te schrijven.

Een populist, advocaat, charmeur en ex-gouverneur uit de provincie La Rioja won de verkiezingen. Hij was lid van de Partido Justicialista, de peronistische partij. Een man die het peronisme anno jaren negentig een nieuw gezicht zou geven: Carlos Menem.

10 prachtige bestemmingen in Argentinië