De 7 miljoen inwoners (2012) hebben een landoppervlakte tot hun beschikking van 110.994 km2.  Daarmee is het ongeveer tweemaal zo groot als België en Nederland tezamen. De bevolkingsdichtheid, het aantal inwoners neem nog steeds af, bedraagt 64 inwoners per km2. Derhalve, zoals de Bulgaren zelf zeggen, een vlekje op de kaart waar 0,2% van de wereldbevolking er het beste van probeert te maken. Ze wonen in 240 steden en 6000 dorpen, 34% van de bevolking woont (nog) op het platteland. De trek naar de steden en vooral naar de hoofdstad Sofia is echter beduidend. De grootste afstand noord-zuid bedraagt 330 kilometer, tussen het uiterste oosten en het westen bedraagt de afstand 520 kilometer. Dankzij de infrastructuur is Bulgarije gemakkelijk te bereizen. De rivieren hebben echter geen transportfunctie, met uitzondering van de Donau. Van de bijna 500 rivieren die het land telt ligt eenderde een gedeelte van het jaar droog.

Ongeveer eenderde deel van Bulgarije bestaat uit gebergte en bossen. De centrale bergketen in Bulgarije maakt deel uit van de Balkan, het berggebied dat zich, zuidelijk van de Donau, uitstrekt van het vroegere Joegoslavië tot in het Europese gedeelte van Turkije. Het land wordt van west naar oost praktisch door het Balkangebergte, in Bulgarije Stara Planina genoemd wat zoveel betekent als ‘oud gebergte’, doorsneden. De hoogte van de bergen varieert, maar ligt gemiddeld even boven de 700 meter. De hoogste top van het Balkangebergte is de 2376 meter hoge Botev. Ten zuiden van het Balkangebergte ligt de vermaarde Rozenvallei waarna zich een nieuwe bergrug verheft: het Middengebergte, in Bulgarije bekend als Sredna Gora. Het Rilagebergte strekt zich uit naar het zuidwesten van het land en begint al even ten zuiden van Sofia. Hier bevindt zich de hoogste berg van het land, de 2925 meter hoge Musala.

Ten zuiden daarvan bevindt zich het Piringebergte. Dit is woester en gemiddeld hoger dan het Rilamassief. Niet minder dan 45 toppen bereiken een hoogte van rond de 2600 meter. Het Rhodopi-gebergte vindt u ten zuiden van de op een na grootste stad: Plovdiv. Het gebergte vormt een belangrijk deel van de grens met Griekenland. Dankzij de aanwezigheid van deze hoge bergen zijn er volop wintersportmogelijkheden in Bulgarije. Enkele gebieden zijn tot laat in het seizoen sneeuwzeker al zult u de après-ski zoals u die in Zwitserland of Oostenrijk gewend bent moeten missen. Hoewel, in de bekende wintersportplaats Borovets bestaat een zeer levendige après-ski, het enige wat beduidend minder is, is de hoogte van de prijzen. Ook elders komt het allemaal wel op gang, maar, zoals zovele zaken in Bulgarije, het heeft tijd nodig.

Eveneens eenderde van het land wordt gevormd door grasland en steppen, het overige gedeelte is bouwland. Ook deze gebieden zijn heuvelachtig en alleen aan de stranden van de Zwarte Zee kunt u afdalen tot zeeniveau. Er zijn een paar zeer vruchtbare laagvlaktes waarbij u moet denken aan het gebied langs de Donau die een belangrijk gedeelte van de grens met Roemenië vormt en de Thracische Laagvlakte in het zuidoosten. Tussen het Balkan- en het Middengebergte dat Centraal-Bulgarije van west naar oost doorsnijdt, ligt de wereldberoemde Rozenvallei, waarbij u overigens niet alleen aan rozen moet denken. U zult er ook mint en lavendel in grote hoeveelheden aantreffen. Al deze bloemen worden voor industriële doeleinden gekweekt, men maakt er op grote schaal olie van.

De steden en dorpen langs de stranden aan de Zwarte Zee zijn zeer goed geoutilleerd en kunnen wedijveren met die van Italië en Spanje. Alleen, ze zijn (iets) minder toeristisch en de temperatuur is er doorgaans aangenamer, de prijzen, hoewel hoger dan elders in Bulgarije, lager.

In het gehele land vindt u vele grotere en kleinere rivieren. De meest bekende zal ongetwijfeld de Donau (Dunav) zijn, die over een lengte van 471 kilometer de grens met Roemenië vormt. Op tal van plaatsen kan men op een salonboot stappen en een kortere of langere tocht maken over deze veelbezongen rivier. De Donau wordt gevoed door tientallen zijrivieren en riviertjes, weinige zijn echter van grote economische betekenis anders dan voor de landbouw.

Op slechts enkele plaatsen wordt elektriciteit opgewekt door middel van waterkracht. Dat geringe aantal wordt vooral veroorzaakt door het feit dat rivieren die in het voorjaar bij uitstek daarvoor geschikt zouden zijn, gedurende lange periode droog, of bijna droog staan. Enkele rivieren worden gebruikt door wildwatervaarders, een bezigheid die nog volop in ontwikkeling is. Veel meer rivieren worden gebruikt door hengelaars. Deze tak van sport mag zich (soms om economische redenen) in een grote belangstelling verheugen.

De belangrijkste zijrivieren van de Donau zijn de Yantra en de Iskâr. De laatstgenoemde ontspringt in het Etropolskagebergte dat deel uitmaakt van het Balkangebergte, oostelijk van Sofia. Aan de Donauzijde van dit gebergte ontspringt de Yantra, niet als één rivier, maar als tientallen kleine stroompjes die op hun weg naar de Donau samenvloeien tot een rivier.

Ook aan de andere zijde van het Balkangebergte stromen rivieren. Een van de belangrijkste hiervan is de Tundza, die oostwaarts stroomt en uiteindelijk via het zuiden de Turkse grens overschrijdt en ten slotte in de Egeïsche Zee uitmondt. In dezelfde zee komen de belangrijkste rivieren van Zuid-Bulgarije uit, de Struma en de Mestra. Deze stromen echter niet via Turkije maar via Griekenland. Een nog niet genoemde, maar voor het zuiden van Bulgarije eveneens belangrijke rivier, is de Maritsa. Deze ontspringt in het Rilagebergte en stroomt via de Thracische Laagvlakte naar Turkije.

Er zijn weinig natuurlijke meren in Bulgarije. In het oosten komen enkele kleinere meren voor die doorgaans ontstaan zijn als ‘overloop’ van de Zwarte Zee. Het water in die meren is dan ook brak. In de bergen bevinden zich wel tal van stuwmeren. Deze meren, in de eerste plaats aangelegd voor de opwekking van energie en als spaarbekkens voor de landbouw, vormen ook een gewild doelwit voor dagjesmensen die er picknicken, wandelen of hengelen.