Voordat de Chinese karakters werden uitgevonden, gebruikten de oude Chinezen eenvoudige pictogrammen om gebeurtenissen op te tekenen of om aantekeningen te maken. Mettertijd werden de pictogrammen vereenvoudigd tot een basisomtrek, en ontwikkelden zich ontwerpen en betekenissen; dit leidde tot het begin van de pictografische karakters. Tegen de 14e eeuw v.Chr. had zich een volwassen systeem van karakters, het orakelschrift (jiaguwén), ontwikkeld. Op beenderen en schildpadschalen zijn ongeveer 6000 karakters gevonden die gedetailleerd offerceremoniën en voorspellingen beschrijven. De meeste van deze karakters zijn pictogrammen, maar men kan ook een begin van ideogrammen en fonogrammen zien. Aangezien ideogrammen en fonogrammen abstracte ideeën en geluiden weergeven, zijn ze geavanceerder dan simpele pictogrammen.

Toen dit proces eenmaal op gang was gebracht, nam de abstractie van Chinese karakters nog verder toe en ontstonden er meer en meer ideografische en fonografische karakters, gebaseerd op het orakelschrift. Nadat de eerste keizer van China het land in 221 v.Chr. had verenigd, nam hij maatregelen om de vele verschillende schrijfstijlen bijeen te brengen en te standaardiseren. Overal in het rijk kwam het Klein Zegelschrift of Xiaozhuan (xiaozhuàn), een vereenvoudigd type van zegelkarakters, in gebruik. Xiaozhuan had een eenvoudiger structuur en was gemakkelijker te schrijven. Deze karakters werden verder vereenvoudigd tot lishu (lìshù) karakters, een soort officieel schrift. De lishu hadden minder streken en konden eenvoudiger worden geschreven; gebogen streken werden recht. De overgang van xiaozhuan naar lishu veranderde het aanzien van Chinese karakters volledig.

Van de 4e tot de 6e eeuw raakten Chinese karakters gestandaardiseerd op basis van het lishu. Vanaf de 6e eeuw raakte overal een regulier schrift, kaishu (kaishù) genaamd, in zwang. Hoewel de kaishu kleine veranderingen hebben ondergaan, zijn deze karakters in essentie dezelfde Chinese karakters als vandaag de dag worden gebruikt.

De Chinese kalligrafie heeft vele artistieke en begaafde beoefenaren gekend. Zij hebben de karakters voorzien van een rijke artistieke betekenis die uitstijgt boven de betekenis van het karakter zelf. De karakters zelf hebben diepe en subtiele betekenissen ontwikkeld en worden in combinatie met Chinese poëzie zelf tot kunstwerkjes.