Er wordt gesproken over zeer arm, arm en niet arm, of: te arm om voedsel te kopen, arm en niet arm. De zeer arme mensen hebben een inkomen dat hen niet in staat stelt in hun eerste levensbehoeften, met name op het gebied van voeding, te voorzien. Ook arme mensen leven nog onder de armoedegrens, maar ze zijn in staat om aan hun dagelijks voedsel te komen.

Slechts de niet arme mensen leven boven het sociale minimum. Ook hier moet men weer duidelijk onderscheid maken tussen het westen van het land, rond Banjul en het platteland. In Banjul staat 5% van de mensen als zeer arm te boek, op het platteland is dit 23%, 12%, respectievelijk18% is arm en 83% resp. 59% leeft boven het sociaal aanvaardbaar minimum.

Het bedrag dat per huishouden aan voedsel besteed kan worden voor alle categorieën is in Banjul 800 dalasis, op het platteland ruim 500 dalasis per maand.

Over het gehele land genomen leeft 48% van de bevolking op of onder de armoedegrens.