Israël

Swipe

Het koninkrijk

De eerste echte koning, Saul (ca. 1020-1004 v. Chr.), verdreef de Filistijnen. Tijdens de gevechten vond het beroemde man-tegen-man-gevecht plaats tussen David, een jonge soldaat en boer uit Bethlehem, en de reusachtige Goliath. De nationale held koning David (ca. 1004-960 v. Chr.) verenigde de noordelijke en zuidelijke stammen en maakte Jeruzalem tot hoofdstad van het land. In wezen symboliseerde David de overgang van een op stamverbanden gebaseerde landbouwcultuur naar een centralistisch geregeerde staat. De oude machtstructuren van de stammen voldeden niet meer en het volk kreeg behoefte aan een sterk leiderschap. Zijn zoon Salomo (ca. 970-930 v. Chr.), befaamd om zijn wijsheid en zijn boek Spreuken, liet in Jeruzalem de Eerste Tempel op de berg Moriah bouwen ter ere van Israëls God. Hij bouwde de tempel op de plek waarvan men zei dat Abraham er vele eeuwen eerder bijna zijn zoon Isaak had geofferd. De zelfde plaats is volgens de joodse traditie het begin van de schepping. Een belangrijk ritueel object in deze tempel was de gouden menora, de bekende zevenarmige kandelaar. De menora staat tot op de dag van vandaag symbool voor het joodse erfgoed. Ook plaatste men de ark des verbonds in de tempel.

Voorts bouwde koning Salomo paleizen en liet hij kopermijnen ontginnen. Helaas viel het koninkrijk na de dood van Salomo in twee onafhankelijke delen uiteen. Het noordelijke deel was in het bezit van de 10 noordelijke stammen en kreeg de naam koninkrijk Israël, het zuidelijke deel droeg de naam Juda en werd vanuit Jeruzalem geregeerd. Het koninkrijk Israël werd in het jaar 722 v. Chr. onder de voet gelopen door Assyrische strijdkrachten, waarna de 10 stammen in ballingschap werden weggevoerd en in vergetelheid geraakten. Enkele jaren geleden werden nakomelingen van een van deze stammen in Ethiopië ontdekt door de Israëlische geheime dienst Mossad. Deze groep hield alle gebruiken nog in ere, ondanks het feit dat zij op een vernederende manier werden gediscrimineerd. Toen de corrupte Ethiopische regering erachter kwam dat deze mensen gingen emigreren naar het Beloofde Land zijn er nog velen vermoord, omdat Israël geen betalingen wilde doen om mensen vrij te laten emigreren. Ten slotte bereikten ca. 24.000 Ethiopische joden na 2712 jaren ballingschap in 1991 het Beloofde Land. Het koninkrijk Juda werd in 586 v. Chr. door de Babylonische koning Nebukadnezar veroverd, waarna hij in Jeruzalem de tempel vernietigde. Door de verwoesting van de tempel verloren de joden niet alleen hun land, maar tevens geloofde men dat de goddelijke aanwezigheid uit Jeruzalem was verdwenen. Hoewel Nebukadnezar de joden in ballingschap (galoet) dreef naar zijn land Babylonië, slaagde hij er niet in hun terugverlangen naar hun land te onderdrukken: ‘Aan Babels stromen zaten wij, ook weenden wij als wij Sion gedachten’ (Psalm 137:1). ‘Indien ik u vergeet, o Jeruzalem, zo vergeet ik mijn rechterhand; mijn tong kleve aan mijn gehemelte, als ik uwer niet gedenk, als ik Jeruzalem niet verhef boven mijn hoogste vreugd’ (Psalm 137:5-6). De verbanning naar Babylonië markeert het begin van de joodse diaspora (verstrooiing). Toen ca. 50 jaar later de Perzische heerser Cyrus de Babyloniërs versloeg, konden de joden naar hun land terugkeren en hun tempel in Jeruzalem herbouwen.

10 prachtige bestemmingen in Israël