Israël

Swipe

Het Britse mandaat (1922-1948)

Tussen 1919 en 1929 verdrievoudigde de joodse bevolking tot ca. 160.000 (de 3e en 4e aliya). Meer dan 120.000 hectare land werd aangekocht en er vormde zich langzaam aan een nationaal gebied. De toegenomen immigratie van joden, de onduidelijke verdeel-en-heers-politiek van het Britse mandaatbestuur en het niet nakomen van de belofte dat een aantal Arabische gebieden in het Midden-Oosten na de Eerste Wereldoorlog onafhankelijk zou worden, vormden de aanleiding tot een omslag in de houding van de Arabische bevolking ten opzichte van het ontstaan van een joodse staat. Onder leiding van de toenmalige moefti van Jeruzalem weigerden de Arabieren elk joods nationaal recht op land. Zij wensten volledig Arabisch gezag. Een serie rellen en aanvallen op joodse steden en dorpen eisten veel slachtoffers aan beide zijden. De Britten gaven vervolgens toe aan de toenemende Arabische druk.

Eind 1922 zonderden zij het gehele gebied ten oosten van de rivier de Jordaan af als gebied, waarop de Balfour-verklaring niet van toepassing was. Alleen de strook ten westen van de Jordaan bleef over voor het joodse volk. In 1937 stelden de Britten voor om een deel van het oorspronkelijke joodse nationale tehuis ofwel West-Palestina opnieuw te verdelen in een Arabisch en een joods deel. Schoorvoetend gingen de joden akkoord, de Arabieren wezen het voorstel echter af. De toestand ter plaatse verviel van kwaad tot erger. Ondertussen waren in nazi-Duitsland de Neurenberger rassenwetten van kracht geworden, waarop een stroom van joden op de vlucht sloeg naar Palestina (5e aliya). In West-Palestina steeg het aantal joodse inwoners tot 400.000. In 1939 besliste de Britse regering dat er jaarlijks slechts 10.000 joden in Palestina mochten worden toegelaten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bereikte de systematische moord op joden in Europa een catastrofale omvang. Door ziekte, honger, mishandeling, vergassing en verbranding werden in de ‘holocaust’ 6 miljoen joden, onder wie 1,5 miljoen kinderen, de dood ingejaagd. De wanhopige joden hadden alleen het Beloofde Land om naar toe te gaan. De Britten echter, bevreesd voor Arabische tegenstand, lieten slechts een beperkt aantal van hen het land binnen. De 100.000 overlevenden van de ‘holocaust’ zochten hun toevlucht in Palestina, maar werden door de Britten weer teruggestuurd. De joodse gemeenschap, onder leiding van de belangrijkste verzetsbeweging Haganah, begon een gewapende vrijheidsstrijd tegen de Britse overheersers. Het werd duidelijk dat het einde van het Engelse mandaat naderde en op 29 november 1947 keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een motie goed waarin verklaard werd dat Palestina verdeeld zou worden in een onafhankelijke joodse en een onafhankelijke Arabische staat. Gezamenlijk zouden zij een economische eenheid vormen. Voorts werd Jeruzalem onder internationale controle geplaatst. De Arabische Liga verklaarde dat zij het plan met geweld zou torpederen.

10 prachtige bestemmingen in Israël