Discriminatie, negatief of positief, is in de Mauritiaanse grondwet verboden en alle groepen krijgen de ruimte om te leven volgens eigen tradities en normen. Tegelijkertijd worden condities geschapen om een gevoel van nationale eenheid te creëren. Zo stimuleerde de overheid de vorming van multi-etnische voetbalteams, die voorheen altijd een bepaalde ‘kleur’ hadden.

Eén land, één volk?

In de 19e eeuw was er nog een strikte scheiding tussen zwarten, Indiërs en blanken. Er waren gescheiden bevolkingsregisters, zwarten en kleurlingen hadden geen toegang tot hoger onderwijs en een Indiase arts behandelde alleen Indiërs. Dit is nu verleden tijd. Toch noemen de eilandbewoners zichzelf uitsluitend in het buitenland Mauritiaan, in eigen land is men in de eerste plaats lid van een etnische groep.

Voor buitenstaanders lijkt de pluriforme samenleving van Mauritius een schoolvoorbeeld van interraciale harmonie en tolerantie. Praat je hierover met de Mauritianen dan bevestigen velen dit ook van harte, anderen spreken hun bedenkingen uit. Er zijn wel spanningen tussen groepen en subgroepen maar deze zijn verhuld in tijden van economische voorspoed. Zodra het economisch minder goed gaat komt de wrevel aan de oppervlakte en zijn er rellen die men overigens het liefst weer zo snel mogelijk vergeet.

Het vermijden van conflicten is verankerd in de cultuur van alle inwoners van Mauritius. Bovendien lijkt het erop dat de verschillende groepen meer en meer naar elkaar toegroeien. Chinezen verschijnen op religieuze feesten van hindoes, hindoes gaan op zondag een kijkje nemen in de kerk, kinderen met diverse achtergronden gaan samen naar school en naar de disco.

Op dorpsniveau onderhoudt menigeen relaties met buren van een andere groep. Daarbij is er natuurlijk dagelijks interactie tussen werkgevers en werknemers, kopers en verkopers, consument en overheid, contacten die etnische en religieuze grenzen overschrijden. Vooral de jongste generatie arbeidskrachten vindt elkaar op de werkvloer ongeacht ras of geloof.

Alle Mauritianen zijn diepreligieus wat bijdraagt aan een klimaat van verdraagzaamheid en gemeenschapszin. Het feit dat Mauritius opgaat in de kapitalistische wereldeconomie en in hoog tempo verwestert is ook een verbindende factor. In elk geval zijn de meeste Mauritianen er trots op in een land te wonen waar sari, sluier en T-shirt probleemloos door dezelfde straat kunnen en rassenstrijd weinig kans krijgt. Men richt zich optimistisch op een toekomst waarin een gemeenschappelijke identiteit waarschijnlijk is.