Het fiasco van de pindaproductie
Direct na de Tweede Wereldoorlog bleek er een groot gebrek te zijn aan plantaardige oliën. Nu zijn grote delen van Tanzania zeer vruchtbaar en de Britten besloten daar gebruik van te maken. Ze wezen enkele gebieden aan waarvan men dacht ze te kunnen ontwikkelen tot landbouwgebieden van betekenis en waar aardnoten geteeld zouden kunnen worden als basisproduct voor de vervaardiging van plantaardige olie. De streken die na veel wikken en wegen als beste uit de bus kwamen waren:
• Nachingwea ten westen van Lindi, tussen welke plaatsen men meteen een spoorwegverbinding aanlegde om een snelle toegang te hebben tot de kust;
• Kongwa, tussen Morogoro en Dodoma met een uitstekende verbinding naar de centrale spoorlijn;
• de omgeving van Urambo, ten westen van Tabora, eveneens nabij de centrale spoorlijn.
• Nachingwea ten westen van Lindi, tussen welke plaatsen men meteen een spoorwegverbinding aanlegde om een snelle toegang te hebben tot de kust;
• Kongwa, tussen Morogoro en Dodoma met een uitstekende verbinding naar de centrale spoorlijn;
• de omgeving van Urambo, ten westen van Tabora, eveneens nabij de centrale spoorlijn.
De organisatie, met alles wat daarbij behoorde, verslond net zoveel geld als de Tanzaniaanse begroting vermeldde voor een periode van vijf jaar. De inzet en het enthousiasme waren echter zeer groot en nog steeds hebben de Britten een bijnaam die op die periode terugziet: 'pinda’s'.
Het idee was goed, de plaatsen economisch juist gekozen, de inzet van de mensen boven alle twijfel verheven, maar helaas… Behalve dat de planning nogal wat te wensen overliet, bleek men met de zware machines niet te kunnen werken, ze stonden meer stil dan dat ze productief waren en de aanvoer van onderdelen liet lang op zich wachten.
Het belangrijkste probleem hadden de Britten echter niet in de hand, de aangewezen plaatsen waren klimatologisch ongeschikt voor de verbouw van pinda’s. Met wat meer organisatorisch inzicht hadden ze een kleine 200 miljoen USD (1946-1950) beter kunnen besteden.
De Tanzanianen hebben achteraf nog wel wát profijt gehad van de miljoeneninvestering. Nachingwea werd een belangrijk gebied voor de verbouw van granen (én wat oliehoudende gewassen!), Kongwa werd een gebied waar de veeteelt een grote vlucht nam en in de omgeving van Urambo wordt met veel succes tabak verbouwd.
Reef en Beach Resort is een modern 4-sterrenhotel direct aan de Indische Oceaan op het mooie Zanzibar. Dit mooie paradijselijke resort is...
Rondreizen-Hotel
Deze onvergetelijke rondreis door Kenia en Tanzania laat ons het beste van twee geweldige landen zien. In Kenia bezoeken we het Masai Mara...
Rondreizen
In een relatief klein gebied in het noorden van Tanzania vind je de mooiste wildparken van Afrika. Naast de wereldberoemde Serengeti en...
