De oudste gebouwen op de archipel hadden een militaire functie: forten en wachttorens, gebouwd door de Europese kolonisten om de kust te verdedigen. Op Fuerteventura zijn in El Cotillo en Caleta de Fuste overblijfselen te zien van twee bescheiden wachttorens, beide gebouwd in 1741. De meeste monumenten op het eiland zijn echter van religieuze aard: kerken, kapellen en een enkel klooster.

Kerkinterieurs, in de loop der eeuwen verwoest door branden of piratenaanvallen en telkens weer herbouwd, vertonen vaak een mix van stijlen uit verschillende periodes. Spaans-Moorse mudejar-elementen zijn er ook te vinden, let maar eens op de plafonds. Zelfs in de eenvoudigste dorpskapelletjes zijn deze van hout en vaak mooi bewerkt. In kerken van latere datum zijn barokke stijlelementen te herkennen, zoals in de Santa Maria-kerk in Betancuria uit de 17e eeuw. Dit is het best bewaarde voorbeeld van deze stijl op de Canarische Eilanden.

Tot ver in de twintigste eeuw werden woningen (en muren rond akkers) op Fuerteventura gebouwd van gestapelde ruwe stenen zonder voegsel. Huizen van eenvoudige burgers hadden alleen een begane grond met een plat dak, een opslagplaats voor kaas en een muurtje rond een plaatsje waar geiten en ander vee rondliep. Op het midden van Fuerteventura staan nog vrij veel van dergelijk woninkjes, vaak half ingestort en verlaten.

De gegoede burgerij had grotere woningen met twee verdiepingen rond een binnenplaats. Vaak was de bovenverdieping bereikbaar via een buitentrap en voorzien van een of meer houten balkons, een teken van welstand. Karakteristiek waren verder de houten luiken voor de vensters en de stenen omlijsting van ramen en deuren. Vaak werd een deel van het donkere lavasteen waarmee men bouwde onder het witte stucwerk zichtbaar gelaten.

In de 21e eeuw gebruikt men moderne materialen voor woningenbouw maar sinds kort keren traditionele Canarische stijlelementen terug, al dan niet nep, een verademing na de fantasieloze blokkenbouw van de laatste decennia.