Veeteelt speelt een ondergeschikte rol op Mallorca; de natuurlijke begroeiing is weinig geschikt voor veeteelt. Op de vlakten van Mallorca dwalen wel kudden schapen met hun herders. Bovendien zijn er enkele boeren die varkens en pluimvee fokken.

De landbouw op Mallorca is wel van enige betekenis. Een ieder die over het eiland Mallorca reist raakt onder de indruk van de vele amandelbomen, johannesbroodbomen, vijgenbomen en olijfbomen. Sommige van de olijfbomen zijn honderden jaren oud. In het voorjaar staan de vele amandelbomen in volle bloei. Zij zijn de voorboden van een jaarlijkse oogst van niet minder dan 75 miljoen kg amandels. Andere landbouwproducten zijn (gedroogde) abrikozen, aardappelen en groenten. Een ieder die door de landbouwgebieden van Mallorca rijdt valt de vele stenen muren op die landerijen en boomgaarden scheiden. De muren worden gebouwd van de stenen die men op het land raapt, zodat de bodem vrij van keien wordt. De vele aldus gevormde muren die door het landschap slingeren zijn typerend voor de Balearen.

De visserij op Mallorca is van weinig betekenis. Veel van de eens rijke visgronden zijn met verboden sleepnetten leeggevist en dus is men op het eiland Mallorca gedwongen om vis te importeren van het Spaanse vasteland. De regering van de Balearen heeft bij de landsregering een verzoek ingediend om haar visgronden uit te breiden. Tot op heden behoren de wateren buiten de 12-mijlszone tussen Mallorca, Menorca en Ibiza tot de internationale wateren. De regering van de Balearen wil graag dat deze wateren bij Spanje worden getrokken, zodat zij wettelijk iets kan ondernemen tegen de viskotters met sleepnetten.

Industrie

Opmerkelijk op Mallorca is het ontbreken van hoge schoorstenen die wijzen op de aanwezigheid van industrie; slechts de elektriciteitscentrale van Alcúdia vormt hierop een uitzondering. Deze centrale levert het gehele eiland voldoende elektriciteit. Er zijn nog twee andere industrieën die voor enige inkomsten zorgen; de leerindustrie en de vervaardiging van kunstparels. In Inca staan 25 leerfabrieken waar men schoenen en leren jacks maakt. Manacor is het centrum van de zogenoemde Majórica-parels. De kunstparelfabrieken kunt u bezoeken (zie Manacor).

Ambachtelijke Producten 

Naast deze industrieën omvat de bescheiden industrie verder het vervaardigen van ambachtelijke producten, zoals Mallorcaans glas, Mallorcaanse meubelen en aardewerk. De Romeinen introduceerden in het jaar 123 voor Chr. het glas op Mallorca. Het huidige glas wordt geblazen via een methode die al in de 14e eeuw werd gevolgd. In de 18e eeuw werd deze methode nog verbeterd door glasblazers die uit Venetië kwamen. Typerende kleuren voor het Mallorcaanse glas zijn kobaltblauw, groen, geel en topaas. Bekend zijn ook de caramelkleurige kannetjes. Aan de stadsrand van Palma de Mallorcas, richting Algaida, staat een glasblazerij die het traditionele glasblazen nog dagelijks in praktijk brengt.

De Mallorcaanse meubelen zijn van hoge kwaliteit. Zij worden al eeuwenlang volgens hetzelfde principe vervaardigd. De fraai gevormde houten meubelen zijn deels bedekt met groene, blauwe of roze stoffen. Deze zogenoemde Uengues-stoffen komen uit het dorp Lloseta.

In de pottenbakkerijen op Mallorca maakt men veel huishoudelijk vaatwerk van aardewerk. De meeste pottenbakkers wonen in Santa Maria, Llucmajor, Campanet, Marratxi en Santa Margalida. In Consell maakt men nog mandjes en kannen van gevlochten en opengewerkte klei. Dit aardewerk dient uitsluitend ter decoratie. Beroemd zijn de siurell, eenvoudige fluitjes van gebakken klei in de vorm van een poppetje, paardje of stiertje. De witgeverfde figuren zijn met enkele gekleurde penseelstreken versierd. De oorsprong van de siurell is niet bekend, maar men neemt aan dat men deze figuren vroeger als speelgoed gebruikte. Andere bekende aardewerken voorwerpen zijn de plats morenos uit Inca en de vele kommen en wijnkannen (pitxers). In Consell en Marratxi maakt men kerstalfiguurtjes, uitgevoerd in Mallorcaanse klederdracht. In dezelfde dorpen kunt u de gerreta felanitxera bezichtigen, een kannetje dat men oorspronkelijk in Felanitx maakte.

Toerisme

De belangrijkste hedendaagse industrie van het eiland Mallorca is het toerisme. In de jaren zestig zag men het toerisme als een goede manier om het eiland Mallorca tot ontwikkeling te brengen en kwamen de eerste vliegtuigen vol toeristen naar het noorden van het eiland. In de jaren zeventig gingen de Europeanen massaal op zoek naar zonnige stranden en dus kwam het zuiden van het eiland Mallorca sterk in ontwikkeling; hier liggen namelijk de meeste en breedste stranden. Tijdens de wereldwijde economische recessie aan het eind van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig kwam de plaatselijke economie in de problemen. De toeristen bleven thuis. Pas na 1983 kwam het massatoerisme weer op gang. Steeds meer kapitaal werd in de toeristenindustrie van Mallorca gepompt: hotels en appartementen schoten als paddestoelen uit de grond. Het aandeel van de toeristenindustrie werd steeds belangrijker en het aantal arbeidsplaatsen nam sterk toe. De toeristenindustrie verschafte (en verschaft) op Mallorca werk in de bouw, de horeca en het hotelwezen. De wereldwijde economische crisis in de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig in de vorige eeuw en de financiele crisis in het begin van deze eeuw toonden echter aan dat de toeristenindustrie zeer gevoelig was (en is) voor conjuncturele schommelingen en de gevolgen bleven niet uit. Toen de groei van het aantal toeristen eind jaren tachtig afnam moesten veel ondernemingen hun deuren sluiten. Alleen grote ondernemingen konden overleven. Ook de financiele crisis, alhoewel in mindere mate, heeeft haar sporen op Mallorca nagelaten. In het huidige economische beleid probeert men de toeristische ontwikkeling in balans te brengen met het omringende landschap. Niet alleen stedenbouwkundig, maar ook met aandacht voor natuur en milieu.

Momenteel trekt de toeristenindustrie weer aan: jaarlijks bezoeken meer dan 8 miljoen gasten het eiland Mallorca. Het toerisme is verantwoordelijk voor 80% van de inkomsten van het eiland Mallorca.

Afvalproblemen

Geen wonder dat Mallorca een afvalprobleem heeft. Tot voor kort werd al het afval gedumpt, maar op langere termijn is dit geen oplossing. Vandaar dat men in de zomer van 1996 een afvalverwerkend bedrijf opende dat een groot deel van het afval verbrand. De protesten tegen deze verbrandingsoven waren groot, onder meer van de milieuorganisatie Greenpeace. Al het afval gaat ongescheiden de oven in, inclusief plastic en batterijen. Met als gevolg dat er veel giftige en milieubelastende stoffen op het eiland en in de omringende wateren terecht kunnen komen. Volgens de autoriteiten valt het allemaal wel mee. Zij gaan ervan uit dat het ingebouwde filter sterk genoeg is om deze stoffen op te vangen. Men vergeet daarbij te vermelden dat men nog geen oplossing heeft gevonden voor het verwerken van de restproducten van de afvalverbrandingsoven, zoals as en slakken. Er is op het eiland Mallorca geen plaats om deze restproducten op te slaan. Bovendien heeft de nieuwe afvalverbrandingsoven te weinig capaciteit. Ook al kan de oven per dag 900 ton afval verwerken, toch zal men jaarlijks nog met een overschot van 50.000 ton aan afval blijven zitten.