In 1919 kwam, als gevolg van de Eerste Wereldoorlog, Zuid-Tirol onder Italiaans bestuur tot aan de grens met Oost-Tirol. Het zuidoosten van Salzburgerland drong al een stuk door in Tirol en daar kwam geen verandering in. Sloot Oost-Tirol dus vroeger via Zuid-Tirol naadloos aan bij Tirol, nu moet men door Italië of Salzburgerland om in Oost-Tirol te komen dat uiteraard onder Tirols bestuur bleef. Er is ook lange tijd gevochten (en soms letterlijk) om Zuid-Tirol weer bestuurlijk onder Tirol te plaatsen. Veel mensen in het Italiaanse deel van Tirol zouden dat ook graag willen, hun welvaart ging er niet op vooruit na de toevoeging aan Italië. Nog steeds ziet u op plaatsen in Italië en in Oostenrijk oproepen om te komen tot één Tirol. Internationale verdragen staan zoiets echter in de weg.

De geschiedenis van Oost-Tirol gaat terug tot in de vroege steentijd. De overblijfselen van een mijnwerkerskolonie, ontdekt nabij Welzelach in het Virgental, bewijzen dat er al zeer vroeg economische activiteiten in dit gebied plaatsvonden. Rond 400 v.Chr. veroverden de Kelten Oost-Tirol en lijfden het bij hun rijk in. Enkele jaren voor het begin van onze jaartelling veroverden de Romeinen het gebied en noemden het Noricum. Een complete Romeinse nederzetting, Aguntum, is nabij Lienz blootgelegd, het is de enige complete stad die herinnert aan de Romeinse tijd. Na de val van het Romeinse rijk werd Oost-Tirol door tal van bezetters geknecht, de bevolking vermengde zich met tal van andere volken.

Pas in de 5e eeuw kwam er wat rust in het gebied toen de Slaven vanuit het Drautal Oost-Tirol gingen bezetten. Vanuit het westen kwam een ander volk, de Bajuwaren en vele gevechten om de macht waren het gevolg. De Slaven delfden het onderspit en toen de Franken de Bajuwaren te hulp schoten was het met de overheersing van de Slaven gedaan. Ze bleven echter wel in het gebied wonen en gingen op in de bevolking. Er is echter nog een groot aantal aardrijkskundige namen die herinneren aan de Slavische tijd.

Al in de Romeinse tijd waren missionarissen actief in het gebied, ze kwamen uit Aquileia, een bloeiende handelsstad in Noordoost-Italië dat in 452 door Attila verwoest werd. Ook de vorstbisschoppen van Salzburg zaten niet stil en probeerden via het noorden hun invloed te doen gelden in het gebied. Ook dit leverde de nodige strubbelingen op. Uiteindelijk waren het de bisschoppen van Salzburg die het noorden, en de graven van Görz die aan het einde van de 13e eeuw, het zuiden van Oost-Tirol bezetten. Het geslacht stierf uit in 1500 en een belangrijk gedeelte van hun land kwam bij Karinthië. In de 18e eeuw werden de grenzen van Tirol bepaald, toen nog een groot rijk.

De afloop van de Eerste Wereldoorlog is u bekend, Oost-Tirol kwam daardoor zeer geïsoleerd te liggen, de bevolking had een compleet andere geschiedenis dan Tirol. Na de Anschluss en in de Tweede Wereldoorlog is Oost-Tirol nog een zevental jaren een deel van Karinthië geweest.

In feite werd het isolement van Oost-Tirol pas doorbroken met de aanleg van de Grossglockner Hochalpenstrasse in 1936 en, in belangrijker mate, na de gereedkoming van de Felbertauerntunnel in 1967. Oost-Tirol werd pas algemeen geaccepteerd in 1992, toen een deel van het nationaal park Hohe Tauern onder Oost-Tirols bestuur kwam.