De pittoreske Wuyi Shan (wuyí shïn), gelegen in het noorden van de provincie Fujian, dicht bij de grens met de provincie Jiangxi, verheft zich niet meer dan 650 m boven de zeespiegel. Deze berg, eens een oud meer, ontstond tijdens de geologische stuiptrekkingen van het tijdperk van de dinosaurussen. Nadat de natuur het landschap miljoenen jaren lang geboetseerd had, kreeg Wuyi Shan zijn huidige gedaante.

Duizenden jaren geleden werd Wuyi Shan bewoond door een groep die door de antropologen de Yue wordt genoemd. Tijdens de Han-dynastie bezochten keizers de berg om er gewijde ceremoniën te voltrekken en offers te brengen aan Hemel en Aarde. Tijdens de Tang-dynastie kreeg Wuyi Shan een verheven status en werd door de keizer met eretitels onderscheiden. Later werd de berg een belangrijk centrum voor confuciaanse geleerdheid, maar ook het taoïsme en het boeddhisme eigenden zich de berg toe. De taoïsten geloven dat de berg het verblijf is van talrijke onsterfelijken. Een belangrijke confuciaanse geleerde uit de Song-dynastie, Zhu Xi, stichtte in 1183 een academie op de berg. Tien jaar lang onderwees hij daar, en zijn leer zou het confuciaanse denken in China tot aan de 20e eeuw beïnvloeden.

De bossen die de berg bedekken zijn subtropisch en herbergen tal van bedreigde soorten. In 1837 ontdekte een Franse onderzoeker een groot aantal nieuwe vogel- en diersoorten die zich op de berg schuilhielden. In de loop der jaren zijn hier meer dan 600 nieuwe diersoorten ontdekt, en er is een rijk insectenleven. Al tijdens de Qing-dynastie, onder keizer Qianlong, was de berg een beschermd natuurreservaat, waar visvangst en boskap verboden waren. In 1999 werd hij door de Unesco tot werelderfgoed verklaard.

Een van de beste manieren om in een langzaam en ontspannen tempo van de berg te genieten is een bamboevlot huren waarmee u op een 9,5 km lange tocht de meanderende Negen Bochten-rivier (jiuqù xî) afzakt. Ga bij de negende bocht aan boord, bij Xingcun Town (xîngcùn zhèn); er is daar ook een markt waar de zeer prijzige Yan-thee (yán chá), een zwarte theesoort, wordt verkocht. Terwijl het vlot langzaam de rivier afdrijft, verheffen zich aan weerszijden steile klippen en met bomen bekroonde pieken. Bomen en door de wind kaalgeschuurde rotsen spiegelen zich in de rimpelingen van het kristalheldere water.

Met een lange bamboestok stuurt een vaardige roeier het gammel uitziende bamboevlot met zachte hand door het water terwijl het op zijn gemak de rivier afdrijft. De vlotten hebben zitplaatsen, dus leun achterover en geniet van het landschap dat langzaam aan u voorbij trekt.

Na bij de 9e bocht op het vlot te zijn gestapt voor een twee uur durende tocht, is de eerste bezienswaardigheid die u in het oog zult krijgen de Baiyun Yan (báiyún yán), een eenzame piek die ook bekendstaat als Ling-piek (líng fêng). In de vroege ochtend wordt de rivier aan het oog onttrokken door rafelige nevelslierten, die hem een etherisch droombeeld doen lijken. Ten noorden van de Baiyun Yan is een grot verscholen in het midden van een steile rots; wie het langzame tempo van de rivier te slaapverwekkend vindt, kan zijn hart een opdoffer bezorgen door op handen en voeten naar de grot te klimmen.

Overal op Wuyi Shan tiert de fauna welig; het ongerepte woud dat langs beide oevers van de rivier ligt herbergt een verzameling zeldzame vlinders waarvan er enkele alleen in deze streek te vinden zijn. Bij de achtste bocht hebben bezoekers van weleer met een levendige fantasie een rotsformatie Waterschildpaddenrots (shuiguî shí) genoemd.Vanuit een bepaalde hoek gezien zouden de twee stukken steen boven op elkaar er bij de juiste belichting net uit kunnen zien als twee schildpadden die elkaar beter leren kennen.

Moeder Natuur is geduldig. Dat moest ze ook zijn om het natuurschoon van Wuyi Shan te kunnen uithouwen. Bij de 6e bocht verheft zich Shaibu Yan (shàibù yán), een sterk staaltje van de volharding van de natuur. Duizenden jaren lang heeft water dat langs de rots naar beneden stroomde kleine geulen in het oppervlak uitgeslepen. Met zijn 400 m hoogte en 200 m breedte lijkt deze kale rots op een uitgedroogd gehaktbrood. Als uw boot stopt en u denkt dat u het aankunt, dan zal een klim naar de top van Tianyou-piek (tiïnyóu fêng) een prachtig uitzicht over de omgeving opleveren.

De rustgevende geluiden van water dat over bemoste rotsen kabbelt en een zacht briesje dat door de bomen waait, maken dit oord tot een ideale plaats voor bezinning en bespiegeling. Zo dacht Zhu Xi, een van China’s meest vooraanstaande confuciaanse geleerden er kennelijk over. Bij de 5e bocht stichtte hij tijdens de Song-dynastie een academie, de Wuyi Jingshe (wuyí jîngshè). In de loop van de daaropvolgende dynastieën heeft deze academie aanzienlijke uitbreidingen ondergaan.

Overal op Wuyi Shan liggen theeplantages. Yan-thee, een soort Oolong-thee, doet het buitengewoon goed in dit subtropische klimaat, iets wat al eeuwen bekend is. Tijdens de Yuan-dynastie werd er een theeplantage aangelegd bij de 4e bocht, die een nog altijd werkende bron heeft die zoetachtig water zou bevatten. De theestruiken hier zijn van de dahongpao variëteit, een theesoort die alleen op Wuyi Shan voorkomt. En dan nog groeien er op de helling van een rots maar vier struiken die die naam verdienen. Deze produceren slechts een kleine hoeveelheid thee per jaar, wat tot uiting komt in de prijs van de thee.

Bij de 3e bocht liggen hoog in de rotsen doodskisten verborgen. 3800 jaar geleden woonde in dit gebied het Yue-volk. Zij plaatsten hun doden in nissen hoog boven de rivier, een gebruik dat eender is aan oude begrafenisgebruiken langs de Yangtze. In 1979 groeven antropologen een kist uit van 4,89 m lang, uit een complete boom gehouwen. In de kist werd een intact geraamte gevonden van meer dan 3400 jaar oud.

Als de laatste bocht in zicht komt, verschijnt ook de Shuiguang Shi (shuiguïng shí), een rotsoppervlak met daarin kalligrafie en gedichten gegrift. Bij het zien van de Leeuwenpiek (shîzi fêng), een piek die op een leeuw lijkt, komt de verbeelding weer in actie.

Het vlot bereikt het einde van zijn reis bij de 1e bocht; van hier is het een korte wandeling naar het Wuyi-paleis (wuyí gong), de oudste van de taoïstische tempels op de berg. Keizer Wudi van de Han-dynastie bracht hier offers aan de berg. Tijdens de Tang, van 742 tot 755, werd het Tianbao-paviljoen (tiïnbao diàn) aan het domein toegevoegd. Buiten de tempel is een marktstraat, Song Jie (sòng jiê), hier nagebouwd in traditionele Song-stijl. Langs de straat staan theehuizen, souvenirwinkels en restaurants. Het is een goede plek om een uurtje rond te snuffelen en bij een kopje thee uit te rusten. Er is ook een klein museum, het Historisch Museum van Wuyi Shan (wuyíshïn lìshi wénwù bówùguan); binnen wordt een kist tentoongesteld, en de relieken die daarin gevonden zijn.