Resistencia werd gesticht in 1750 door de jezuïeten. Omdat het tot 1870 een grensplaats was, want toen werd de provincie Formosa aan Argentinië toegevoegd, trok het veel immigranten. Vooral Noord-Italianen kwamen hier naartoe. Er was toentertijd een grote hout- en leerlooierij-industrie van de vele quebrachobomen, die in deze provincie groeien.

Begin van de vorige eeuw kwam de katoenindustrie tot ontwikkeling, wat ook weer immigranten trok, voornamelijk uit Midden-Europa. Je zult merken dat de stad vriendelijk en relaxed overkomt. Zij behoort zeker tot mijn favoriete steden, misschien ook wel omdat het er vol staat met prachtige beeldhouwwerken. De stad wordt dan ook een groot openluchtmuseum ('museo del aire libre') genoemd en terecht! Of misschien omdat het een goed nachtleven heeft. In ieder geval een stad die bruist van het leven!

Een wandeling door het centrum

Plaza 25 de Mayo is het belangrijkste plein en het centrum. Het hele plein en eromheen staat vol met beeldhouwwerken (meer dan 250!), van klein en vrijwel onopvallend tot grote abstracte vormen. De meeste staan op een verhoging en zijn (gelukkig) niet beklad of beschadigd. Het plein op zich heeft niet die architectonische allure die de ‘oudere’ steden als Salta, Tucumán of zelfs Corrientes hebben. Zoals een imposante kathedraal, een cabildo (gemeentehuis) of een grote Casa de Gobierno, maar er zijn wel dezelfde activiteiten met alle drukte eromheen. Vooral eind van de middag rondom de fonteinen wordt het gezellig druk. Opvallend zijn wel de vele palm- en andere exotische bomen, zoals de bolle palo borrocha boom.

Rondom het plein is veel laagbouw, die zoals gewoonlijk rijk is aan bankgebouwen. Het zuidelijke gedeelte tussen Calle Santa Maria de Oro en Rawson is het gezelligst met op de hoek van Alberdi een goede ijssalon, de bekendste van de stad: Heladería San José. De straten Alberdi, Perón en Maria de Oro zijn drukke winkelstraten, waar je ook op de trottoirs plotseling een verrassend beeldhouwwerk kunt zien. Vaak vallen ze (helaas) niet eens op, tussen al die winkelende mensen. Resistencia wordt daarom ook wel, la ciudad de los esculturas, genoemd.

Dit gedeelte van de stad, dat merk je ook wel, is wat volkser, want aan de andere kant van het plein vanaf Yrigoyen en Av. Sarmiento proef je een andere sfeer. De winkels aldaar zijn stijlvoller, er zijn meer terrasjes, restaurants en mooie koloniale huizen. Wandel maar eens door de straten van Yrigoyen, Pellegrini en Almte Brown naar Av. Sarmiento. ’s Avonds heeft Güemes een goed nachtleven. Dat is het verrassende, want op het eerste gezicht is Resistencia een gewone provinciestad, maar die helemaal met zijn tijd meegaat, mede door het actieve culturele en universitaire leven.

De wandeling in deze wijk gaat naar het culturele centrum Fogon de los Arrieros. Vanaf het plein loop je Güemes in tot de eerste hoek Almte Brown, daar ga je rechtsaf en dan is het op nr. 350 (zie kader hiernaast). Terug ga je via Pellegrini, want deze straat heeft enkele opvallende huizen, kijk maar eens op nr. 65 naar die privéschool. Terecht een fijne stad.