Sinds het instorten van de salpeterindustrie heeft de visserij de rol van nitraat overgenomen. Om de economische groei van het Grote Noorden nieuw leven in te blazen werd Iquique in 1975 tot belastingvrije zone verklaard. Sindsdien nam de handel sterk toe en vestigden zich er tal van exportbedrijven. Het grote belastingvrije koopcomplex ZOFRI is voor veel Chilenen dé reden voor een bezoek aan de stad. Iquique is zo een van de welvarendste en bedrijvigste steden van Chili geworden en beleefde in de jaren negentig van de vorige eeuw een ware bouwexplosie: overal in de stad verrezen (lelijke) flats, kantoren en hotels; er zijn drie grote nieuwe mijnen rond de stad geopend, en de werkloosheid is zeer gering. Het kleine historische centrum van de stad is de laatste jaren grondig gerestaureerd. Verder is de boulevard aan de zuidkant van het centrum geheel vernieuwd met nieuwe stranden, restaurants en hotels. Iquique is vooral een dure strandplaats; verder is er niet zo veel te beleven. Iquique’s recente rijkdom heeft echter één nadeel: als een magneet trekt de stad criminelen aan! Het is dan ook een van de weinige steden in Chili waar je als toerist op je hoede moet zijn voor diefstal.

Bezienswaardigheden Iquique

Het mooiste deel van Iquique is het historische centrum rond de vernieuwde Plaza Prat met rondom het Teatro Municipal uit 1890, en het Centro Español uit 1904 met prachtig interieur in moorse stijl. Tussen Plaza Prat en de nieuwe boulevard ligt de historische Avenida Baquedano met monumentale panden in neoklassieke stijl uit de nitraattijd (eind 19e eeuw), met houten pilaren en balustrades. Een van die statige panden, het Palacio Astoreca uit 1903, was eigendom van een van de rijke nitraatbaronnen, en is opengesteld als museum (op de hoek met O’Higgins; openingstijden di.-vr. 10.00-13.00 uur en 15.00-18.00 uur, za. en zo. 10.00-13.00 uur). Vlakbij ligt het Regionaal museum, Baquedano 951 (geopend ma.-vr. 9.00-13.00 uur en 15.00-19.00 uur, za. 10.30-15.00 uur). Het museum heeft een omvangrijke etnografische, archeologische en historische collectie van de provincie Iquique en is onderverdeeld in drie grote expositieruimten: de ontwikkeling van de kustvolken (van 3000 v.Chr. tot de XVe eeuw), de indiaanse overleving op de hoogvlakte ten oosten van Iquique, en de periode van de nitraatmijnbouw (19e en 20e eeuw). Het museum is de moeite waard en bezit een grote collectie mummies van de kustvolken en de bewoners van de kloofdalen; een nagebouwde woning van de Aymaras; en een maquette van een grote nitraat-oficina. Naast het regionaal museum Baquedano 951 bevindt zich een artesanía-winkel met Aymara handwerk (er is ook een artesaníamarkt op de hoek Amunategui/Santiago Aldea).

Aan het zuideinde van Baquedano kom je op de nieuwe kustboulevard en daar beginnen de lange zandstranden ten zuiden van het centrum (drukbezocht zijn Playa Cavancha en Playa Brava; bereikbaar te voet of met de stadsbus). Wie een auto heeft kan ook een van de 30! stille stranden langs de kustweg ten zuiden van Iquique opzoeken.

Ten noorden van het centrum ligt aan Calle Sotomayor het historische spoorwegstation en de administratiekantoren uit 1883, die werden gebouwd door de magnaat Oliver North, toen hij de nitraatmijnen in de omgeving kocht. Er staan nog enkele oude Britse locomotieven en wagons.

Zeer de moeite van een bezoek waard is Iquique’s haven aan de noordwestkant van het centrum. Aan het eind van A. Pinto liggen de oude (Peruaanse) douanegebouwen en het marinemuseum (voor geïnteresseerden in de beroemde zeeslag om Iquique, waarbij zeeheld Arturo Prat het leven liet). Vanaf een rustieke steiger zijn boottochtjes door de haven te maken langs een kolonie zeeleeuwen en het monument voor de slag om Iquique, een boei met vaandel, die de plek aangeeft waar Arturo Prat’s boot de Esmeralda zonk (de boottocht duurt circa 30 min.; overal zeeleeuwen, aalscholvers en pelikanen). Ten noorden van de steiger waar de bootjes vertrekken is de vissershaven, met gezellige visrestaurantjes.