Halifax is echter ook bekend geworden door een van de grootste scheepsrampen van de moderne geschiedenis: het zinken van de Titanic. In de nacht van 14 op 15 april 1912 voer dit passagiersschip in de Atlantische Oceaan tegen een ijsberg. Redding van drenkelingen en berging van slachtoffers werden vanuit Halifax gecoördineerd. Begraafplaatsen en historische monumenten houden de herinnering daaraan levend.

Brits weerwoord

Half achttiende eeuw was Halifax het antwoord van de Britten op de Franse vestingen in het noorden van de provincie. Vooral Fortress of Louisbourg op Cape Breton Island vormde een bedreiging (zie daarover de aparte pagina). Op zoek naar de beste locatie voor zo’n nieuw militair bolwerk voer gouverneur Edward Cornwallis in 1749 net onder de 45ste breedtegraad aan de zuidkust van Nova Scotia een baai in. Deze bleek zeer goede beschutting te bieden tegen de woeste Atlantische Oceaan. Met 2500 manschappen ging hij aan de westoever aan land en bouwde er een vesting. Dat deze locatie strategisch goed gekozen was, werd diverse malen bewezen. Halifax diende in 1759 als uitvalsbasis om de Fransen in het noorden van de provincie onder de knie te krijgen, hetgeen resulteerde in de verovering van Fortress of Louisbourg en de definitieve verdrijving van de Fransen uit Noord-Amerika, met uitzondering van een paar eilandjes voor de kust van Newfoundland (zie daarover de pagina over St. Pierre et Miquelon). Gedurende de Tweede Wereldoorlog was Halifax verzamelplaats en vertrekpunt voor grote konvooien oorlogsschepen naar West-Europa. Zie voor de rest van deze Canadese provincie de pagina's over Nova Scotia.

Natuurlijke haven

Naar verluidt is Halifax Harbour een van de grootste natuurlijke havens ter wereld, slechts overtroffen door die bij Sydney in Australië. Rond de baai bouwde Cornwallis diverse forten, onder meer eentje boven op een heuvel. Bij die laatste groeide een nederzetting die door de bewoners werd vernoemd naar Lord Halifax, destijds president van de Britse handelsraad. De instroom van grote aantallen vluchtende Amerikanen die in de onafhankelijkheidsoorlog de kant van de Britten hadden gekozen, droeg in het laatste kwart van de achttiende eeuw nadrukkelijk bij aan een voorspoedige ontwikkeling. Daarbij waren ook veel zwarte mensen, vooral voormalige slaven en Jamaicanen.

Pubs en doedelzakken

Halifax heeft een druk centrum met veel kantoren en winkels. De Britse oorsprong wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Overal zijn pubs waar je kunt eten en drinken. Afbeeldingen van Schotse doedelzakspelers worden zeer veel gebruikt, en deze ‘pipers’ kom je regelmatig al spelend tegen, zowel op straat als in de cafés en bij evenementen, evenals Ierse folkmuzikanten trouwens. Door een gedeelte van downtown is een wandelroute uitgezet met bruggen over drukke straten en tunnels onder bouwwerken. De Pedway noemen ze die, van Pedestrians Way (route voor voetgangers). Je kunt ermee van het waterfront tot aan de voet van Citadel Hill. Net buiten het stadshart zijn enkele grote winkelcentra.