Een uitstapje dat je zeker niet mag missen is naar het dorpje Molinos. Je komt dan door de Quebrada de las Flechas (de kloof van de pijlen). Dit is misschien wel de mooiste route van de hele provincie. Heen en terug 236 km over een slechte grotendeels grind- of zandweg.

Je neemt de RP 40 richting het noorden, waar je na 24 km bij San Carlos aankomt. Dit dorpje van 2000 inwoners is in 1648 gesticht en heeft nog zijn pure koloniale stijl behouden. De mooie witte kerk op het plein dateert uit 1804 met daarnaast de cabildo. Daaromheen vind je leuke handwerkwinkeltjes en eind van de middag is er een Mercado Artesanal. 

Quebrada de las Flechas

Na dit dorpje volg je weer de RP 40 en rijd je langs de Cerros Colorados, mooie rood gevormde rotspartijen. Langzaam maar zeker verandert het landschap naar wat de Quebrada de las Flechas wordt genoemd, een zeer droog en dor, maar schitterend gebied. Het zandstenen gebergte, waar je nu doorheen rijdt is door eeuwenlange erosie van hevige regenval en wind zo geplooid en gespitst, dat het lijkt alsof je door een ‘bos’ van zandpijlen en gerimpelde bergen rijdt. Begrijpelijk dat de indianen deze streek de naam Quebrada de las Flechas (kloof van de pijlen, waarvan sommige meer dan 20 m hoog zijn) hebben gegeven. Wat het ook zo mooi maakt is dat de zon op het einde van de dag deze zandsteenformaties een speciale rode gloed geeft, waardoor het nog een extra dimensie krijgt. 

Stop onderweg en ga op een van die hoge punten staan, zo krijg je een fantastisch vergezicht over het hele gebied (zie foto vorige pagina). 

Na 70 km kom je bij Angastaco aan, een gehuchtje waar niet veel te doen is. De lokale wijn vino Patero is bekend in de hele provincie en deze kun je proeven in de bodega vlak bij de rivier (de witte is heerlijk, maar wat zoetig). In het tweede weekend van december is hier La Fiesta Patronal Virgen del Valle, met processies, dans en parades van gaucho’s. Maar bij la Semana Santa (de dagen voor Pasen) is er een indrukwekkende processie en een spectaculaire kruisweg, waar heel de omgeving naartoe komt.

Als je de weg weer vervolgt, de RP 40, ga je nog steeds door een prachtig ruig gebied. Je bent op een hoogte van ruim 2000 m, waar je op een gegeven moment bij het dorpje Molinos aankomt. 

Molinos 

Molinos een leuk klein koloniaal dorpje gesticht in 1659. Het ligt 118 km ten noorden van Cafayate aan de RP 40 en 210 km ten zuidwesten van Salta. De kerk dateert uit halverwege 1700 en herbergt het gebalsemde lichaam van de laatste Spaanse gouverneur, Don Nicolás Severo Isasmendi, van Salta, waarvoor deze kerk werd gebouwd. Neem de tijd voor een wandeling door het dorp met zijn eenvoudige koloniale huisjes. Maar echt interessant is het verder niet, want hier lijkt de tijd nog trager te verstrijken dan elders! Rij dan liever door naar Seclantás. 

 Je kunt er ook prima overnachten, want Hostal Provincial de Molinos (03868-494-094) is in een mooi gerenoveerd historisch gebouw gehuisvest met een ruime binnenplaats en een klein museum. Want hier resideerde de laatste Spaanse gouverneur begin 19de eeuw.De kamers zijn mooi verzorgd, goed ontbijt met zwembad. Er is ook een restaurant. 

Eenmaal per dag gaat er een bus naar Cachi (2 uur), behalve op dinsdag en donderdag.

Een verrassende omgeving

Wat niet vermeld staat in de meeste andere reisgidsen is, dat hier in de omgeving een indrukwekkende rotsmassa is met grotten, die je alleen met een gids kunt bezoeken. Maar ook de 'Camino de los Artesanos' (de weg van de ambachtswerkers). Deze weg loopt parallel met de ruta 40, de weg naar Cachi. Hou je van pocho's, mooie geweven doeken, en hoe 't gemaakt wordt, dan is deze weg een waar paradijs voor de liefhebber. Tientallen ateliers, werkplaatsen en winkeltjes vind je hier. Vanuit Molinos is het naar Seclantás zo'n 20 km. Dit aangename gehuchte heeft een mooie kerk en een sfeervol plein. Hier vind je Finca Montenieva in de straat Paraje Montenieva s/n. 

Vanuit Finca Montenieva in Seclantes wordt een tocht naar een van de mooiste plekken van dit gebied gevoerd, las Cuevas de Acsibi. Rotsformaties die nog niet ontdekt zijn door het toerisme (want ze zijn moeilijk bereikbaar) en liggen zo'n 15 km landinwaarts. Hier ga je met de gids, Fido, naar rotsformaties met enorme drupstenen die lijken alsof het boetseerwerk nog gedaan moet worden. Want het zijn dikke vormen met indrukwekkende proporties. Je wandelt op een gegeven moment door 't zand met Fido door een smalle kloof en een grot naar 't midden van het gebergte. In deze open ruimte moet je gaan zitten of liggen en dan merk je hoe afgesloten en klein je bent, met boven je aan de rand van de rotsen de goudgele zonnenstralen. Hier leefden eens puma's, want dit was hun 'onderkomen' met voor hun een veilige in- en uitgang. Een excursie (1/2 dag) die zeker de  moeite waard is!