Dankzij de stroom toeristen die hier dagelijks voorbijkomt zijn in het dorp de nodige restaurants gevestigd, allemaal met een terras en uitzicht op een tamelijk woeste zee. Een aangename plek om aan het eind van de dag onderuit te zakken met een goed glas wijn. Op de rotsblokken voor de kust maken de restaurantkoks vis schoon, onder veel belangstelling van de meeuwen.  

Charco de los Clichos, smaragdgroen kratermeer

Waar de zwarte bergen van Lanzarote en de oceaan elkaar ontmoeten doet zich een wonderlijk natuurverschijnsel voor. Een vulkaankrater op de rand van het land is aan de zeekant bijna helemaal weggesleten waardoor een halve krater overbleef. Daarbinnen ligt een kleine lagune met een wonderlijke, diepgroene kleur. Ondergronds staat het kratermeer in verbinding met de zee en wordt zo met zeewater gevoed.

De kleur is mogelijk te danken aan micro-organismen en algen die in het water leven. Het groene water van de lagune, het zwarte strand ernaast en de goudgele, grijsbruine en rode tinten van de rotsformaties eromheen maken deze plek bezienswaardig, vooral rond zonsondergang. El Golfo ontbreekt daarom in geen enkel excursieprogramma op Lanzarote, maar door alle reclame die ervoor gemaakt wordt valt het misschien een beetje tegen. In droge tijden is het meertje tenminste nogal klein.

Je kunt het natuurwonder vanaf twee kanten benaderen. Vanaf de parkeerplaats aan de zuidkant loop je in een paar minuten over een pad langs de krater tot aan het strand en de lagune (afgezet met een touw). Aan de noordkant bij het dorp El Golfo is het schouwspel van bovenaf te zien vanaf een uitkijkpunt achter de parkeerplaats. Via een breed pad aan de rand van de krater is het strand vanaf deze kant ook bereikbaar.

In de namiddag zie je mensen op het zwarte zand gebukt rondlopen, op zoek naar brokken olivijn.