In de provincies Jujuy en Salta zijn nog volop indianentradities. De verering van de Pachamama, moeder aarde, is het belangrijkste feest. Alle oude indiaanse tradities zijn in de loop van de geschiedenis vermengd met het katholieke geloof, maar dit 3000 jaar oude Pachamama-feest hebben de missionarissen nooit helemaal kunnen bedwingen.

Pachamama is de godin van de aarde en vruchtbaarheid, zij verwacht van de indianen een goede oogst en dat beloont ze met welzijn en een goede gezondheid. Maar deze godin is soms nukkig, want zij verlangt offers en bestraft bij nalatigheid met ziektes en misoogsten.

Op 1 augustus hangen in de huizen op het land bij het vuur (het is volop winter in Argentinië) twee potten, één is vol met een feestmaaltijd en in de andere zit de maaltijd voor Pachamama. Op deze dag wordt van alle pasgeboren geiten en schapen de staart afgesneden, maar eerst wordt om toestemming gevraagd. Vóór het huis wordt daarna het gat geopend van vorig voorjaar, waar men nu tevreden kan vaststellen dat Pachamama de aangeboden maaltijd heeft opgegeten.

Daarna worden de staarten en de maaltijd voor Pachamama erin gelegd. Voordat de mannen zich helemaal volgieten met alcohol wordt eerst het gat besprenkeld, wat kippen worden geofferd, dan wordt alles met wierook gezegend, evenals de familieleden en de verzoening met Pachamama is weer bezegeld. Want de komende twaalf maanden zal zij deze grond beschermen.

Een ander prachtig feest is op Palmzondag, een mengeling van indiaanse mystiek en katholicisme. In de buurt van Purmamarca in de provincie Jujuy, gaat een indrukwekkende processie met het beeld van de maagd Maria, met zang en dans gepaard, naar het kerkhof bij Puerto Azul. Bij de indianen is namelijk de dood belangrijker dan de geboorte.

Dit kerkhof ligt op de helling van het gebergte bij de Río Grande. Als er iemand overleden is richten familie en vrienden negen dagen lang elke avond de smeekbeden tot Pachamama en de Maagd Maria. Want men wil hiermee de ziel begeleiden tot het hiernamaals. Op de negende dag worden de kleren van de overledene eerst in de rivier gewassen en met zijn gedode hond in het graf gelegd. De indianen geloven namelijk dat de ziel een groot meer moet oversteken om het hiernamaals te kunnen bereiken. En de ziel kan niet zwemmen, maar de hond wel. Dat is de reden waarom de hond gedood wordt om de ziel van zijn baas te kunnen begeleiden.

Carnaval is ook zo’n feest vol met indiaanse folklore en mystieken van het katholieke geloof en ieder die dat wil kan een ander zijn. Op 2 februari wordt in Humahuaca waar Candelaria (Maria-Lichtmis), het grootste indianenfeest uit de regio gevierd. Urenlang wordt er gedanst in folkloristische kleding met veren als hoofdtooi en op het geluid van ritmisch getrommel en fluiten. Doodleuk speelt er ook een fanfare mee.