De Fransen hadden hun invloed uitgebreid naar de eilanden die zich voor de Oost-Afrikaanse kust bevonden, zoals Mauritius, de Seychellen en Madagascar, waar ze op uitgebreide schaal suiker verbouwden. Ze werden dan ook al snel de grootste afnemers van de door de Arabieren aangeleverde slaven. Behalve dat ze hun aankopen op de plantages op de eilanden tewerkstelden, brachten zij ze ook over naar hun bezittingen in het Caribisch gebied of verkochten ze door aan landen rond de Perzische Golf en Egypte.

Toen Napoleon in 1815 door de Britten verslagen werd, vervielen de Franse bezittingen in Oost-Afrika aan Groot-Brittannië. Behalve de Franse eigendommen aan en voor de Afrikaanse oostkust, kreeg Groot-Brittannië ook zeggenschap over Zuid-Afrika dat in 1652 door Nederland geannexeerd was. De slavenhandel nam in hoog tempo af doordat Groot-Brittannië een verbod op het vervoer van slaven afkondigde. Sultan Bargash van Zanzibar verbood de slavenhandel als laatste in 1873, maar het duurde toch nog tot 1897 voordat de handel in slaven geheel tot het verleden behoorde.